ordĭnor - Diatesi passiva

(ordĭno, ordĭnas, ordinavi, ordinatum, ordĭnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ordĭnor
II sing.
ordĭnāris, ordĭnāre
III sing.
ordĭnātur
I plur.
ordĭnāmur
II plur.
ordĭnamĭni
III plur.
ordĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
ordĭnābar
II sing.
ordĭnabāris, ordĭnabāre
III sing.
ordĭnabātur
I plur.
ordĭnabāmur
II plur.
ordĭnabamĭni
III plur.
ordĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ordĭnābor
II sing.
ordĭnabĕris, ordĭnabĕre
III sing.
ordĭnabĭtur
I plur.
ordĭnabĭmur
II plur.
ordĭnabimĭni
III plur.
ordĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
ordinatus, –a, –um sum
II sing.
ordinatus, –a, –um es
III sing.
ordinatus, –a, –um est
I plur.
ordinati, –ae, –a sumus
II plur.
ordinati, –ae, –a estis
III plur.
ordinati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ordinatus, –a, –um eram
II sing.
ordinatus, –a, –um eras
III sing.
ordinatus, –a, –um erat
I plur.
ordinati, –ae, –a eramus
II plur.
ordinati, –ae, –a eratis
III plur.
ordinati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
ordinatus, –a, –um ero
II sing.
ordinatus, –a, –um eris
III sing.
ordinatus, –a, –um erit
I plur.
ordinati, –ae, –a erimus
II plur.
ordinati, –ae, –a eritis
III plur.
ordinati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ordĭner
II sing.
ordĭnēris, ordĭnēre
III sing.
ordĭnētur
I plur.
ordĭnēmur
II plur.
ordĭnemĭni
III plur.
ordĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
ordĭnārer
II sing.
ordĭnarēris, ordĭnarēre
III sing.
ordĭnarētur
I plur.
ordĭnarēmur
II plur.
ordĭnaremĭni
III plur.
ordĭnarentur
PERFETTO
I sing.
ordinatus, –a, –um sim
II sing.
ordinatus, –a, –um sis
III sing.
ordinatus, –a, –um sit
I plur.
ordinati, –ae, –a simus
II plur.
ordinati, –ae, –a sitis
III plur.
ordinati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ordinatus, –a, –um essem
II sing.
ordinatus, –a, –um esses
III sing.
ordinatus, –a, –um esset
I plur.
ordinati, –ae, –a essemus
II plur.
ordinati, –ae, –a essetis
III plur.
ordinati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ordĭnāre
II plur.
ordĭnamĭni
FUTURO
II sing.
ordĭnātor
III sing.
ordĭnātor
II plur.
III plur.
ordĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
ordinatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ordĭnāri
PERFETTO
Singolare:
ordinatus, –a, –um esse
Plurale:
ordinati, –ae, –a esse
FUTURO
ordinatum esse
GERUNDIVO
ordĭnandus, –a, –um
SUPINO
ordinatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:ORDINOR100}}
---CACHE---