obtendor - Diatesi passiva
(obtendo, obtendis, obtendi, obtentum, obtendĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obtendor
II sing.
obtendĕris, obtendĕre
III sing.
obtendĭtur
I plur.
obtendĭmur
II plur.
obtendimĭni
III plur.
obtenduntur
IMPERFETTO
I sing.
obtendēbar
II sing.
obtendebāris, obtendebāre
III sing.
obtendebātur
I plur.
obtendebāmur
II plur.
obtendebamĭni
III plur.
obtendebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obtendar
II sing.
obtendēris, obtendēre
III sing.
obtendētur
I plur.
obtendēmur
II plur.
obtendemĭni
III plur.
obtendentur
PERFETTO
I sing.
obtentus, –a, –um sum
II sing.
obtentus, –a, –um es
III sing.
obtentus, –a, –um est
I plur.
obtenti, –ae, –a sumus
II plur.
obtenti, –ae, –a estis
III plur.
obtenti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtentus, –a, –um eram
II sing.
obtentus, –a, –um eras
III sing.
obtentus, –a, –um erat
I plur.
obtenti, –ae, –a eramus
II plur.
obtenti, –ae, –a eratis
III plur.
obtenti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obtentus, –a, –um ero
II sing.
obtentus, –a, –um eris
III sing.
obtentus, –a, –um erit
I plur.
obtenti, –ae, –a erimus
II plur.
obtenti, –ae, –a eritis
III plur.
obtenti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obtendar
II sing.
obtendāris, obtendāre
III sing.
obtendātur
I plur.
obtendāmur
II plur.
obtendamĭni
III plur.
obtendantur
IMPERFETTO
I sing.
obtendĕrer
II sing.
obtenderēris, obtenderēre
III sing.
obtenderētur
I plur.
obtenderēmur
II plur.
obtenderemĭni
III plur.
obtenderentur
PERFETTO
I sing.
obtentus, –a, –um sim
II sing.
obtentus, –a, –um sis
III sing.
obtentus, –a, –um sit
I plur.
obtenti, –ae, –a simus
II plur.
obtenti, –ae, –a sitis
III plur.
obtenti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtentus, –a, –um essem
II sing.
obtentus, –a, –um esses
III sing.
obtentus, –a, –um esset
I plur.
obtenti, –ae, –a essemus
II plur.
obtenti, –ae, –a essetis
III plur.
obtenti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obtendĕre
II plur.
obtendimĭni
FUTURO
II sing.
obtendĭtor
III sing.
obtendĭtor
II plur.
–
III plur.
obtenduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
obtentus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obtendi
PERFETTO
Singolare:
obtentus, –a, –um esse
Plurale:
obtenti, –ae, –a esse
FUTURO
obtentum esse
GERUNDIVO
obtendendus, –a, –um
SUPINO
obtentu
Vedi la forma attiva di questo lemma
obtendor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android