obpugnor - Diatesi passiva

(obpugno, obpugnas, obpugnavi, obpugnatum, obpugnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obpugnor
II sing.
obpugnāris, obpugnāre
III sing.
obpugnātur
I plur.
obpugnāmur
II plur.
obpugnamĭni
III plur.
obpugnantur
IMPERFETTO
I sing.
obpugnābar
II sing.
obpugnabāris, obpugnabāre
III sing.
obpugnabātur
I plur.
obpugnabāmur
II plur.
obpugnabamĭni
III plur.
obpugnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obpugnābor
II sing.
obpugnabĕris, obpugnabĕre
III sing.
obpugnabĭtur
I plur.
obpugnabĭmur
II plur.
obpugnabimĭni
III plur.
obpugnabuntur
PERFETTO
I sing.
obpugnatus, –a, –um sum
II sing.
obpugnatus, –a, –um es
III sing.
obpugnatus, –a, –um est
I plur.
obpugnati, –ae, –a sumus
II plur.
obpugnati, –ae, –a estis
III plur.
obpugnati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obpugnatus, –a, –um eram
II sing.
obpugnatus, –a, –um eras
III sing.
obpugnatus, –a, –um erat
I plur.
obpugnati, –ae, –a eramus
II plur.
obpugnati, –ae, –a eratis
III plur.
obpugnati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obpugnatus, –a, –um ero
II sing.
obpugnatus, –a, –um eris
III sing.
obpugnatus, –a, –um erit
I plur.
obpugnati, –ae, –a erimus
II plur.
obpugnati, –ae, –a eritis
III plur.
obpugnati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obpugner
II sing.
obpugnēris, obpugnēre
III sing.
obpugnētur
I plur.
obpugnēmur
II plur.
obpugnemĭni
III plur.
obpugnentur
IMPERFETTO
I sing.
obpugnārer
II sing.
obpugnarēris, obpugnarēre
III sing.
obpugnarētur
I plur.
obpugnarēmur
II plur.
obpugnaremĭni
III plur.
obpugnarentur
PERFETTO
I sing.
obpugnatus, –a, –um sim
II sing.
obpugnatus, –a, –um sis
III sing.
obpugnatus, –a, –um sit
I plur.
obpugnati, –ae, –a simus
II plur.
obpugnati, –ae, –a sitis
III plur.
obpugnati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obpugnatus, –a, –um essem
II sing.
obpugnatus, –a, –um esses
III sing.
obpugnatus, –a, –um esset
I plur.
obpugnati, –ae, –a essemus
II plur.
obpugnati, –ae, –a essetis
III plur.
obpugnati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obpugnāre
II plur.
obpugnamĭni
FUTURO
II sing.
obpugnātor
III sing.
obpugnātor
II plur.
III plur.
obpugnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
obpugnatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obpugnāri
PERFETTO
Singolare:
obpugnatus, –a, –um esse
Plurale:
obpugnati, –ae, –a esse
FUTURO
obpugnatum esse
GERUNDIVO
obpugnandus, –a, –um
SUPINO
obpugnatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBPUGNOR100}}