obrēpor - Diatesi passiva

(obrēpo, obrēpis, obrepsi, obreptum, obrēpĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obrēpor
II sing.
obrēpĕris, obrēpĕre
III sing.
obrēpĭtur
I plur.
obrēpĭmur
II plur.
obrēpimĭni
III plur.
obrēpuntur
IMPERFETTO
I sing.
obrēpēbar
II sing.
obrēpebāris, obrēpebāre
III sing.
obrēpebātur
I plur.
obrēpebāmur
II plur.
obrēpebamĭni
III plur.
obrēpebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obrēpar
II sing.
obrēpēris, obrēpēre
III sing.
obrēpētur
I plur.
obrēpēmur
II plur.
obrēpemĭni
III plur.
obrēpentur
PERFETTO
I sing.
obreptus, –a, –um sum
II sing.
obreptus, –a, –um es
III sing.
obreptus, –a, –um est
I plur.
obrepti, –ae, –a sumus
II plur.
obrepti, –ae, –a estis
III plur.
obrepti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obreptus, –a, –um eram
II sing.
obreptus, –a, –um eras
III sing.
obreptus, –a, –um erat
I plur.
obrepti, –ae, –a eramus
II plur.
obrepti, –ae, –a eratis
III plur.
obrepti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obreptus, –a, –um ero
II sing.
obreptus, –a, –um eris
III sing.
obreptus, –a, –um erit
I plur.
obrepti, –ae, –a erimus
II plur.
obrepti, –ae, –a eritis
III plur.
obrepti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obrēpar
II sing.
obrēpāris, obrēpāre
III sing.
obrēpātur
I plur.
obrēpāmur
II plur.
obrēpamĭni
III plur.
obrēpantur
IMPERFETTO
I sing.
obrēpĕrer
II sing.
obrēperēris, obrēperēre
III sing.
obrēperētur
I plur.
obrēperēmur
II plur.
obrēperemĭni
III plur.
obrēperentur
PERFETTO
I sing.
obreptus, –a, –um sim
II sing.
obreptus, –a, –um sis
III sing.
obreptus, –a, –um sit
I plur.
obrepti, –ae, –a simus
II plur.
obrepti, –ae, –a sitis
III plur.
obrepti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obreptus, –a, –um essem
II sing.
obreptus, –a, –um esses
III sing.
obreptus, –a, –um esset
I plur.
obrepti, –ae, –a essemus
II plur.
obrepti, –ae, –a essetis
III plur.
obrepti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obrēpĕre
II plur.
obrēpĭmini
FUTURO
II sing.
obrēpĭtor
III sing.
obrēpĭtor
II plur.
III plur.
obrēpuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
obreptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obrēpi
PERFETTO
Singolare:
obreptus, –a, –um esse
Plurale:
obrepti, –ae, –a esse
FUTURO
obreptum esse
GERUNDIVO
obrēpendus, –a, –um
SUPINO
obreptu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBREPOR100}}
---CACHE---