obnūbĭlor - Diatesi passiva
(obnūbĭlo, obnūbĭlas, obnubilavi, obnubilatum, obnūbĭlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obnūbĭlor
II sing.
obnūbĭlāris, obnūbĭlāre
III sing.
obnūbĭlātur
I plur.
obnūbĭlāmur
II plur.
obnūbĭlamĭni
III plur.
obnūbĭlantur
IMPERFETTO
I sing.
obnūbĭlābar
II sing.
obnūbĭlabāris, obnūbĭlabāre
III sing.
obnūbĭlabātur
I plur.
obnūbĭlabāmur
II plur.
obnūbĭlabamĭni
III plur.
obnūbĭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obnūbĭlābor
II sing.
obnūbĭlabĕris, obnūbĭlabĕre
III sing.
obnūbĭlabĭtur
I plur.
obnūbĭlabĭmur
II plur.
obnūbĭlabimĭni
III plur.
obnūbĭlabuntur
PERFETTO
I sing.
obnubilatus, –a, –um sum
II sing.
obnubilatus, –a, –um es
III sing.
obnubilatus, –a, –um est
I plur.
obnubilati, –ae, –a sumus
II plur.
obnubilati, –ae, –a estis
III plur.
obnubilati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obnubilatus, –a, –um eram
II sing.
obnubilatus, –a, –um eras
III sing.
obnubilatus, –a, –um erat
I plur.
obnubilati, –ae, –a eramus
II plur.
obnubilati, –ae, –a eratis
III plur.
obnubilati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obnubilatus, –a, –um ero
II sing.
obnubilatus, –a, –um eris
III sing.
obnubilatus, –a, –um erit
I plur.
obnubilati, –ae, –a erimus
II plur.
obnubilati, –ae, –a eritis
III plur.
obnubilati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obnūbĭler
II sing.
obnūbĭlēris, obnūbĭlēre
III sing.
obnūbĭlētur
I plur.
obnūbĭlēmur
II plur.
obnūbĭlemĭni
III plur.
obnūbĭlentur
IMPERFETTO
I sing.
obnūbĭlārer
II sing.
obnūbĭlarēris, obnūbĭlarēre
III sing.
obnūbĭlarētur
I plur.
obnūbĭlarēmur
II plur.
obnūbĭlaremĭni
III plur.
obnūbĭlarentur
PERFETTO
I sing.
obnubilatus, –a, –um sim
II sing.
obnubilatus, –a, –um sis
III sing.
obnubilatus, –a, –um sit
I plur.
obnubilati, –ae, –a simus
II plur.
obnubilati, –ae, –a sitis
III plur.
obnubilati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obnubilatus, –a, –um essem
II sing.
obnubilatus, –a, –um esses
III sing.
obnubilatus, –a, –um esset
I plur.
obnubilati, –ae, –a essemus
II plur.
obnubilati, –ae, –a essetis
III plur.
obnubilati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obnūbĭlāre
II plur.
obnūbĭlamĭni
FUTURO
II sing.
obnūbĭlātor
III sing.
obnūbĭlātor
II plur.
–
III plur.
obnūbĭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
obnubilatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obnūbĭlāri
PERFETTO
Singolare:
obnubilatus, –a, –um esse
Plurale:
obnubilati, –ae, –a esse
FUTURO
obnubilatum esse
GERUNDIVO
obnūbĭlandus, –a, –um
SUPINO
obnubilatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
obnūbĭlor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android