oblĭnĭor - Diatesi passiva
(oblĭnĭo, oblĭnis, oblinii, oblinitum, oblĭnīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
oblĭnĭor
II sing.
oblĭnīris, oblĭnīre
III sing.
oblĭnītur
I plur.
oblĭnīmur
II plur.
oblĭnimĭni
III plur.
oblĭniuntur
IMPERFETTO
I sing.
oblĭniēbar
II sing.
oblĭniebāris, oblĭniebāre
III sing.
oblĭniebātur
I plur.
oblĭniebāmur
II plur.
oblĭniebamĭni
III plur.
oblĭniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
oblĭnĭar
II sing.
oblĭniēris, oblĭniēre
III sing.
oblĭniētur
I plur.
oblĭniēmur
II plur.
oblĭniemĭni
III plur.
oblĭnientur
PERFETTO
I sing.
oblinitus, –a, –um sum
II sing.
oblinitus, –a, –um es
III sing.
oblinitus, –a, –um est
I plur.
obliniti, –ae, –a sumus
II plur.
obliniti, –ae, –a estis
III plur.
obliniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oblinitus, –a, –um eram
II sing.
oblinitus, –a, –um eras
III sing.
oblinitus, –a, –um erat
I plur.
obliniti, –ae, –a eramus
II plur.
obliniti, –ae, –a eratis
III plur.
obliniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
oblinitus, –a, –um ero
II sing.
oblinitus, –a, –um eris
III sing.
oblinitus, –a, –um erit
I plur.
obliniti, –ae, –a erimus
II plur.
obliniti, –ae, –a eritis
III plur.
obliniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
oblĭnĭar
II sing.
oblĭniāris, oblĭniāre
III sing.
oblĭniātur
I plur.
oblĭniāmur
II plur.
oblĭniamĭni
III plur.
oblĭniantur
IMPERFETTO
I sing.
oblĭnīrer
II sing.
oblĭnirēris, obliniirēre
III sing.
oblĭnirētur
I plur.
oblĭnirēmur
II plur.
oblĭnirēmini
III plur.
oblĭnirentur
PERFETTO
I sing.
oblinitus, –a, –um sim
II sing.
oblinitus, –a, –um sis
III sing.
oblinitus, –a, –um sit
I plur.
obliniti, –ae, –a simus
II plur.
obliniti, –ae, –a sitis
III plur.
obliniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oblinitus, –a, –um essem
II sing.
oblinitus, –a, –um esses
III sing.
oblinitus, –a, –um esset
I plur.
obliniti, –ae, –a essemus
II plur.
obliniti, –ae, –a essetis
III plur.
obliniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
oblĭnīre
II plur.
oblĭnimĭni
FUTURO
II sing.
oblĭnītor
III sing.
oblĭnītor
II plur.
–
III plur.
oblĭniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
oblinitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
oblĭnīri
PERFETTO
Singolare:
oblinitus, –a, –um esse
Plurale:
obliniti, –ae, –a esse
FUTURO
oblinitum esse
GERUNDIVO
oblĭniendus, –a, –um
SUPINO
oblinitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
oblĭnĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android