oblīmor - Diatesi passiva
(oblīmo, oblīmas, oblimavi, oblimatum, oblīmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
oblīmor
II sing.
oblīmāris, oblīmāre
III sing.
oblīmātur
I plur.
oblīmāmur
II plur.
oblīmamĭni
III plur.
oblīmantur
IMPERFETTO
I sing.
oblīmābar
II sing.
oblīmabāris, oblīmabāre
III sing.
oblīmabātur
I plur.
oblīmabāmur
II plur.
oblīmabamĭni
III plur.
oblīmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
oblīmābor
II sing.
oblīmabĕris, oblīmabĕre
III sing.
oblīmabĭtur
I plur.
oblīmabĭmur
II plur.
oblīmabimĭni
III plur.
oblīmabuntur
PERFETTO
I sing.
oblimatus, –a, –um sum
II sing.
oblimatus, –a, –um es
III sing.
oblimatus, –a, –um est
I plur.
oblimati, –ae, –a sumus
II plur.
oblimati, –ae, –a estis
III plur.
oblimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oblimatus, –a, –um eram
II sing.
oblimatus, –a, –um eras
III sing.
oblimatus, –a, –um erat
I plur.
oblimati, –ae, –a eramus
II plur.
oblimati, –ae, –a eratis
III plur.
oblimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
oblimatus, –a, –um ero
II sing.
oblimatus, –a, –um eris
III sing.
oblimatus, –a, –um erit
I plur.
oblimati, –ae, –a erimus
II plur.
oblimati, –ae, –a eritis
III plur.
oblimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
oblīmer
II sing.
oblīmēris, oblīmēre
III sing.
oblīmētur
I plur.
oblīmēmur
II plur.
oblīmemĭni
III plur.
oblīmentur
IMPERFETTO
I sing.
oblīmārer
II sing.
oblīmarēris, oblīmarēre
III sing.
oblīmarētur
I plur.
oblīmarēmur
II plur.
oblīmaremĭni
III plur.
oblīmarentur
PERFETTO
I sing.
oblimatus, –a, –um sim
II sing.
oblimatus, –a, –um sis
III sing.
oblimatus, –a, –um sit
I plur.
oblimati, –ae, –a simus
II plur.
oblimati, –ae, –a sitis
III plur.
oblimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oblimatus, –a, –um essem
II sing.
oblimatus, –a, –um esses
III sing.
oblimatus, –a, –um esset
I plur.
oblimati, –ae, –a essemus
II plur.
oblimati, –ae, –a essetis
III plur.
oblimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
oblīmāre
II plur.
oblīmamĭni
FUTURO
II sing.
oblīmātor
III sing.
oblīmātor
II plur.
–
III plur.
oblīmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
oblimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
oblīmāri
PERFETTO
Singolare:
oblimatus, –a, –um esse
Plurale:
oblimati, –ae, –a esse
FUTURO
oblimatum esse
GERUNDIVO
oblīmandus, –a, –um
SUPINO
oblimatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
oblīmor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android