mandūcor - Diatesi passiva
(mandūco, mandūcas, manducavi, manducatum, mandūcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mandūcor
II sing.
mandūcāris, mandūcāre
III sing.
mandūcātur
I plur.
mandūcāmur
II plur.
mandūcamĭni
III plur.
mandūcantur
IMPERFETTO
I sing.
mandūcābar
II sing.
mandūcabāris, mandūcabāre
III sing.
mandūcabātur
I plur.
mandūcabāmur
II plur.
mandūcabamĭni
III plur.
mandūcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mandūcābor
II sing.
mandūcabĕris, mandūcabĕre
III sing.
mandūcabĭtur
I plur.
mandūcabĭmur
II plur.
mandūcabimĭni
III plur.
mandūcabuntur
PERFETTO
I sing.
manducatus, –a, –um sum
II sing.
manducatus, –a, –um es
III sing.
manducatus, –a, –um est
I plur.
manducati, –ae, –a sumus
II plur.
manducati, –ae, –a estis
III plur.
manducati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
manducatus, –a, –um eram
II sing.
manducatus, –a, –um eras
III sing.
manducatus, –a, –um erat
I plur.
manducati, –ae, –a eramus
II plur.
manducati, –ae, –a eratis
III plur.
manducati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
manducatus, –a, –um ero
II sing.
manducatus, –a, –um eris
III sing.
manducatus, –a, –um erit
I plur.
manducati, –ae, –a erimus
II plur.
manducati, –ae, –a eritis
III plur.
manducati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
mandūcer
II sing.
mandūcēris, mandūcēre
III sing.
mandūcētur
I plur.
mandūcēmur
II plur.
mandūcemĭni
III plur.
mandūcentur
IMPERFETTO
I sing.
mandūcārer
II sing.
mandūcarēris, mandūcarēre
III sing.
mandūcarētur
I plur.
mandūcarēmur
II plur.
mandūcaremĭni
III plur.
mandūcarentur
PERFETTO
I sing.
manducatus, –a, –um sim
II sing.
manducatus, –a, –um sis
III sing.
manducatus, –a, –um sit
I plur.
manducati, –ae, –a simus
II plur.
manducati, –ae, –a sitis
III plur.
manducati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
manducatus, –a, –um essem
II sing.
manducatus, –a, –um esses
III sing.
manducatus, –a, –um esset
I plur.
manducati, –ae, –a essemus
II plur.
manducati, –ae, –a essetis
III plur.
manducati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mandūcāre
II plur.
mandūcamĭni
FUTURO
II sing.
mandūcātor
III sing.
mandūcātor
II plur.
–
III plur.
mandūcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
manducatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
mandūcāri
PERFETTO
Singolare:
manducatus, –a, –um esse
Plurale:
manducati, –ae, –a esse
FUTURO
manducatum esse
GERUNDIVO
mandūcandus, –a, –um
SUPINO
manducatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
mandūcor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android