inrūfor - Diatesi passiva

(inrūfo, inrūfas, inrufavi, inrufatum, inrūfāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inrūfor
II sing.
inrūfāris, inrūfāre
III sing.
inrūfātur
I plur.
inrūfāmur
II plur.
inrūfamĭni
III plur.
inrūfantur
IMPERFETTO
I sing.
inrūfābar
II sing.
inrūfabāris, inrūfabāre
III sing.
inrūfabātur
I plur.
inrūfabāmur
II plur.
inrūfabamĭni
III plur.
inrūfabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inrūfābor
II sing.
inrūfabĕris, inrūfabĕre
III sing.
inrūfabĭtur
I plur.
inrūfabĭmur
II plur.
inrūfabimĭni
III plur.
inrūfabuntur
PERFETTO
I sing.
inrufatus, –a, –um sum
II sing.
inrufatus, –a, –um es
III sing.
inrufatus, –a, –um est
I plur.
inrufati, –ae, –a sumus
II plur.
inrufati, –ae, –a estis
III plur.
inrufati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrufatus, –a, –um eram
II sing.
inrufatus, –a, –um eras
III sing.
inrufatus, –a, –um erat
I plur.
inrufati, –ae, –a eramus
II plur.
inrufati, –ae, –a eratis
III plur.
inrufati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inrufatus, –a, –um ero
II sing.
inrufatus, –a, –um eris
III sing.
inrufatus, –a, –um erit
I plur.
inrufati, –ae, –a erimus
II plur.
inrufati, –ae, –a eritis
III plur.
inrufati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inrūfer
II sing.
inrūfēris, inrūfēre
III sing.
inrūfētur
I plur.
inrūfēmur
II plur.
inrūfemĭni
III plur.
inrūfentur
IMPERFETTO
I sing.
inrūfārer
II sing.
inrūfarēris, inrūfarēre
III sing.
inrūfarētur
I plur.
inrūfarēmur
II plur.
inrūfaremĭni
III plur.
inrūfarentur
PERFETTO
I sing.
inrufatus, –a, –um sim
II sing.
inrufatus, –a, –um sis
III sing.
inrufatus, –a, –um sit
I plur.
inrufati, –ae, –a simus
II plur.
inrufati, –ae, –a sitis
III plur.
inrufati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrufatus, –a, –um essem
II sing.
inrufatus, –a, –um esses
III sing.
inrufatus, –a, –um esset
I plur.
inrufati, –ae, –a essemus
II plur.
inrufati, –ae, –a essetis
III plur.
inrufati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inrūfāre
II plur.
inrūfamĭni
FUTURO
II sing.
inrūfātor
III sing.
inrūfātor
II plur.
III plur.
inrūfantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inrufatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inrūfāri
PERFETTO
Singolare:
inrufatus, –a, –um esse
Plurale:
inrufati, –ae, –a esse
FUTURO
inrufatum esse
GERUNDIVO
inrūfandus, –a, –um
SUPINO
inrufatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INRUFOR100}}
---CACHE---