inrōror - Diatesi passiva

(inrōro, inrōras, inroravi, inroratum, inrōrāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inrōror
II sing.
inrōrāris, inrōrāre
III sing.
inrōrātur
I plur.
inrōrāmur
II plur.
inrōramĭni
III plur.
inrōrantur
IMPERFETTO
I sing.
inrōrābar
II sing.
inrōrabāris, inrōrabāre
III sing.
inrōrabātur
I plur.
inrōrabāmur
II plur.
inrōrabamĭni
III plur.
inrōrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inrōrābor
II sing.
inrōrabĕris, inrōrabĕre
III sing.
inrōrabĭtur
I plur.
inrōrabĭmur
II plur.
inrōrabimĭni
III plur.
inrōrabuntur
PERFETTO
I sing.
inroratus, –a, –um sum
II sing.
inroratus, –a, –um es
III sing.
inroratus, –a, –um est
I plur.
inrorati, –ae, –a sumus
II plur.
inrorati, –ae, –a estis
III plur.
inrorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inroratus, –a, –um eram
II sing.
inroratus, –a, –um eras
III sing.
inroratus, –a, –um erat
I plur.
inrorati, –ae, –a eramus
II plur.
inrorati, –ae, –a eratis
III plur.
inrorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inroratus, –a, –um ero
II sing.
inroratus, –a, –um eris
III sing.
inroratus, –a, –um erit
I plur.
inrorati, –ae, –a erimus
II plur.
inrorati, –ae, –a eritis
III plur.
inrorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inrōrer
II sing.
inrōrēris, inrōrēre
III sing.
inrōrētur
I plur.
inrōrēmur
II plur.
inrōremĭni
III plur.
inrōrentur
IMPERFETTO
I sing.
inrōrārer
II sing.
inrōrarēris, inrōrarēre
III sing.
inrōrarētur
I plur.
inrōrarēmur
II plur.
inrōraremĭni
III plur.
inrōrarentur
PERFETTO
I sing.
inroratus, –a, –um sim
II sing.
inroratus, –a, –um sis
III sing.
inroratus, –a, –um sit
I plur.
inrorati, –ae, –a simus
II plur.
inrorati, –ae, –a sitis
III plur.
inrorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inroratus, –a, –um essem
II sing.
inroratus, –a, –um esses
III sing.
inroratus, –a, –um esset
I plur.
inrorati, –ae, –a essemus
II plur.
inrorati, –ae, –a essetis
III plur.
inrorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inrōrāre
II plur.
inrōramĭni
FUTURO
II sing.
inrōrātor
III sing.
inrōrātor
II plur.
III plur.
inrōrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inroratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inrōrāri
PERFETTO
Singolare:
inroratus, –a, –um esse
Plurale:
inrorati, –ae, –a esse
FUTURO
inroratum esse
GERUNDIVO
inrōrandus, –a, –um
SUPINO
inroratu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INROROR100}}
---CACHE---