inrŏgor - Diatesi passiva
(inrŏgo, inrŏgas, inrogavi, inrogatum, inrŏgāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inrŏgor
II sing.
inrŏgāris, inrŏgāre
III sing.
inrŏgātur
I plur.
inrŏgāmur
II plur.
inrŏgamĭni
III plur.
inrŏgantur
IMPERFETTO
I sing.
inrŏgābar
II sing.
inrŏgabāris, inrŏgabāre
III sing.
inrŏgabātur
I plur.
inrŏgabāmur
II plur.
inrŏgabamĭni
III plur.
inrŏgabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inrŏgābor
II sing.
inrŏgabĕris, inrŏgabĕre
III sing.
inrŏgabĭtur
I plur.
inrŏgabĭmur
II plur.
inrŏgabimĭni
III plur.
inrŏgabuntur
PERFETTO
I sing.
inrogatus, –a, –um sum
II sing.
inrogatus, –a, –um es
III sing.
inrogatus, –a, –um est
I plur.
inrogati, –ae, –a sumus
II plur.
inrogati, –ae, –a estis
III plur.
inrogati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrogatus, –a, –um eram
II sing.
inrogatus, –a, –um eras
III sing.
inrogatus, –a, –um erat
I plur.
inrogati, –ae, –a eramus
II plur.
inrogati, –ae, –a eratis
III plur.
inrogati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inrogatus, –a, –um ero
II sing.
inrogatus, –a, –um eris
III sing.
inrogatus, –a, –um erit
I plur.
inrogati, –ae, –a erimus
II plur.
inrogati, –ae, –a eritis
III plur.
inrogati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inrŏger
II sing.
inrŏgēris, inrŏgēre
III sing.
inrŏgētur
I plur.
inrŏgēmur
II plur.
inrŏgemĭni
III plur.
inrŏgentur
IMPERFETTO
I sing.
inrŏgārer
II sing.
inrŏgarēris, inrŏgarēre
III sing.
inrŏgarētur
I plur.
inrŏgarēmur
II plur.
inrŏgaremĭni
III plur.
inrŏgarentur
PERFETTO
I sing.
inrogatus, –a, –um sim
II sing.
inrogatus, –a, –um sis
III sing.
inrogatus, –a, –um sit
I plur.
inrogati, –ae, –a simus
II plur.
inrogati, –ae, –a sitis
III plur.
inrogati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrogatus, –a, –um essem
II sing.
inrogatus, –a, –um esses
III sing.
inrogatus, –a, –um esset
I plur.
inrogati, –ae, –a essemus
II plur.
inrogati, –ae, –a essetis
III plur.
inrogati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inrŏgāre
II plur.
inrŏgamĭni
FUTURO
II sing.
inrŏgātor
III sing.
inrŏgātor
II plur.
–
III plur.
inrŏgantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inrogatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inrŏgāri
PERFETTO
Singolare:
inrogatus, –a, –um esse
Plurale:
inrogati, –ae, –a esse
FUTURO
inrogatum esse
GERUNDIVO
inrŏgandus, –a, –um
SUPINO
inrogatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
inrŏgor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android