dēsuēfīo - Diatesi attiva
(dēsuēfĭo, dēsuēfis, |dēsuēfactus sum, dēsuēfieri)verbo intransitivo anomalo
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēsuēfĭo
II sing.
dēsuēfis
III sing.
dēsuēfit
I plur.
dēsuēfīmus
II plur.
dēsuēfītis
III plur.
dēsuēfĭunt
IMPERFETTO
I sing.
dēsuēfiēbam
II sing.
dēsuēfiēbas
III sing.
dēsuēfiēbat
I plur.
dēsuēfiebāmus
II plur.
dēsuēfiebātis
III plur.
dēsuēfiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēsuēfĭam
II sing.
dēsuēfĭes
III sing.
dēsuēfĭet
I plur.
dēsuēfiēmus
II plur.
dēsuēfiētis
III plur.
dēsuēfĭent
PERFETTO
I sing.
dēsuēfactus, –a, –um sum
II sing.
dēsuēfactus, –a, –um es
III sing.
dēsuēfactus, –a, –um est
I plur.
dēsuēfacti, –ae, –a sumus
II plur.
dēsuēfacti, –ae, –a estis
III plur.
dēsuēfacti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dēsuēfactus, –a, –um eram
II sing.
dēsuēfactus, –a, –um eras
III sing.
dēsuēfactus, –a, –um erat
I plur.
dēsuēfacti, –ae, –a eramus
II plur.
dēsuēfacti, –ae, –a eratis
III plur.
dēsuēfacti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dēsuēfactus, –a, –um ero
II sing.
dēsuēfactus, –a, –um eris
III sing.
dēsuēfactus, –a, –um erit
I plur.
dēsuēfacti, –ae, –a erimus
II plur.
dēsuēfacti, –ae, –a eritis
III plur.
dēsuēfacti, –ae, –a erunt
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēsuēfĭam
II sing.
dēsuēfĭas
III sing.
dēsuēfĭat
I plur.
dēsuēfiāmus
II plur.
dēsuēfiātis
III plur.
dēsuēfĭant
IMPERFETTO
I sing.
dēsuēfīrem
II sing.
dēsuēfīres
III sing.
dēsuēfīret
I plur.
dēsuēfirēmus
II plur.
dēsuēfirētis
III plur.
dēsuēfīrent
PERFETTO
I sing.
dēsuēfactus, –a, –um sim
II sing.
dēsuēfactus, –a, –um sis
III sing.
dēsuēfactus, –a, –um sit
I plur.
dēsuēfacti, –ae, –a simus
II plur.
dēsuēfacti, –ae, –a sitis
III plur.
dēsuēfacti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dēsuēfactus, –a, –um essem
II sing.
dēsuēfactus, –a, –um esses
III sing.
dēsuēfactus, –a, –um esset
I plur.
dēsuēfacti, –ae, –a essemus
II plur.
dēsuēfacti, –ae, –a essetis
III plur.
dēsuēfacti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēsuēfi
II plur.
dēsuēfīte
FUTURO
II sing.
dēsuēfīto
III sing.
dēsuēfīto
II plur.
dēsuēfitōte
III plur.
–
PARTICIPIO
PRESENTE
–
FUTURO
dēsuēfactūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
dēsuēfactum
Passivo:
dēsuēfactu
INFINITO
PRESENTE
dēsuēfieri
PERFETTO
Singolare:
dēsuēfactus, –a, –um esse
Plurale:
dēsuēfacti, –ae, –a esse
FUTURO
Attivo:
dēsuēfuturūm, –am, –ūm esse, dēsuēfore
Passivo:
desuefacūm, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
–
Dativo:
–
Accusativo:
–
Ablativo:
–
GERUNDIVO
desuefaciendus, –a, –um
dēsuēfīo v. intr. an.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android