dēsuēfĭo - Diatesi passiva
(dēsuēfăcĭo, dēsuēfăcis, desuefactum, dēsuēfăcĭte)verbo transitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēsuēfĭo
II sing.
dēsuēfis
III sing.
dēsuēfit
I plur.
dēsuēfīmus
II plur.
dēsuēfītis
III plur.
dēsuēfiunt
IMPERFETTO
I sing.
dēsuēfiēbam
II sing.
dēsuēfiēbas
III sing.
dēsuēfiēbat
I plur.
dēsuēfiebāmus
II plur.
dēsuēfiebātis
III plur.
dēsuēfiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēsuēfĭam
II sing.
dēsuēfĭes
III sing.
dēsuēfĭet
I plur.
dēsuēfiēmus
II plur.
dēsuēfiētis
III plur.
dēsuēfĭent
PERFETTO
I sing.
desuefactus, –a, –um sum
II sing.
desuefactus, –a, –um es
III sing.
desuefactus, –a, –um est
I plur.
desuefacti, –ae, –a sumus
II plur.
desuefacti, –ae, –a estis
III plur.
desuefacti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
desuefactus, –a, –um eram
II sing.
desuefactus, –a, –um eras
III sing.
desuefactus, –a, –um erat
I plur.
desuefacti, –ae, –a eramus
II plur.
desuefacti, –ae, –a eratis
III plur.
desuefacti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
desuefactus, –a, –um ero
II sing.
desuefactus, –a, –um eris
III sing.
desuefactus, –a, –um erit
I plur.
desuefacti, –ae, –a erimus
II plur.
desuefacti, –ae, –a eritis
III plur.
desuefacti, –ae, –a erunt
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēsuēfĭam
II sing.
dēsuēfĭas
III sing.
dēsuēfĭat
I plur.
dēsuēfiāmus
II plur.
dēsuēfiātis
III plur.
dēsuēfĭant
IMPERFETTO
I sing.
dēsuēfiĕrem
II sing.
dēsuēfiĕres
III sing.
dēsuēfiĕret
I plur.
dēsuēfierēmus
II plur.
dēsuēfierētis
III plur.
dēsuēfiĕrent
PERFETTO
I sing.
desuefactus, –a, –um sim
II sing.
desuefactus, –a, –um sis
III sing.
desuefactus, –a, –um sit
I plur.
desuefacti, –ae, –a simus
II plur.
desuefacti, –ae, –a sitis
III plur.
desuefacti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
desuefactus, –a, –um essem
II sing.
desuefactus, –a, –um esses
III sing.
desuefactus, –a, –um esset
I plur.
desuefacti, –ae, –a essemus
II plur.
desuefacti, –ae, –a essetis
III plur.
desuefacti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēsuēfi
II plur.
dēsuēfĭte
FUTURO
II sing.
dēsuēfĭto
III sing.
dēsuēfĭto
II plur.
dēsuēfitōte
III plur.
–
PARTICIPIO
PRESENTE
–
FUTURO
dēsuēfurus, –a, –um
SUPINO
Attivo:
desuefactum
Passivo:
desuefactu
INFINITO
PRESENTE
dēsuēfieri
PERFETTO
Singolare:
desuefactus, –a, –um esse
Plurale:
desuefacti, –ae, –a esse
FUTURO
Attivo:
dēsuēfurum, –am, –um esse, dēsuēfuros, –as, –a esse
Passivo:
desuefactum, –am, –um iri, desuefactos, –as, –a iri
GERUNDIO
Genitivo:
Dativo:
_GER1_
Accusativo:
_GER2_
Ablativo:
_GER3_
GERUNDIVO
dēsuēfăciendus, –a, –um
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēsuēfĭo v. tr. III coniug. in -io
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android