Donazione

depugnatus


aggettivo e infinito perfetto

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
depugnatus
Gen.
depugnati
Dat.
depugnato
Acc.
depugnatum
Abl.
depugnato
Voc.
depugnate
PLURALE
Nom.
depugnati
Gen.
depugnatōrum
Dat.
depugnatis
Acc.
depugnatos
Abl.
depugnatis
Voc.
depugnati
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
depugnată
Gen.
depugnatae
Dat.
depugnatae
Acc.
depugnatam
Abl.
depugnatā
Voc.
depugnată
PLURALE
Nom.
depugnatae
Gen.
depugnatārum
Dat.
depugnatis
Acc.
depugnatas
Abl.
depugnatis
Voc.
depugnatae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
depugnatum
Gen.
depugnati
Dat.
depugnato
Acc.
depugnatum
Abl.
depugnato
Voc.
depugnatum
PLURALE
Nom.
depugnata
Gen.
depugnatōrum
Dat.
depugnatis
Acc.
depugnata
Abl.
depugnatis
Voc.
depugnata

‹ depugnatus
dēpugno ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
dēpūgis agg. II cl.
dēpugnans agg. part. pres. II cl.
dēpugnātĭo sost. femm. III decl.
depugnatūrūs agg. part. fut.
depugnatus agg. part. perf. I cl.
depugnatus agg. inf. perf.
dēpugno v. tr. e intr. I coniug.
dēpugnor v. tr. e intr. I coniug.
dēpŭiens agg. part. pres. II cl.
dēpŭĭo v. tr. IV coniug.
dēpŭĭor v. tr. IV coniug.
dēpulsans agg. part. pres. II cl.
dēpulsĭo sost. femm. III decl.
dēpulso v. tr. I coniug.
dēpulsor v. tr. I coniug.
dēpulsŏr sost. masch. III decl.
dēpulsōrĭae sost. femm. pl. I decl.
dēpulsōrĭus agg. I cl.
depulsūrūs agg. part. fut.
depulsus agg. part. perf. I cl.
{{ID:DEPUGNATUS200}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android