dēfaeneror - Diatesi passiva
(dēfaenero, dēfaeneras, defaeneravi, defaeneratum, dēfaenerāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēfaeneror
II sing.
dēfaenerāris, dēfaenerāre
III sing.
dēfaenerātur
I plur.
dēfaenerāmur
II plur.
dēfaeneramĭni
III plur.
dēfaenerantur
IMPERFETTO
I sing.
dēfaenerābar
II sing.
dēfaenerabāris, dēfaenerabāre
III sing.
dēfaenerabātur
I plur.
dēfaenerabāmur
II plur.
dēfaenerabamĭni
III plur.
dēfaenerabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēfaenerābor
II sing.
dēfaenerabĕris, dēfaenerabĕre
III sing.
dēfaenerabĭtur
I plur.
dēfaenerabĭmur
II plur.
dēfaenerabimĭni
III plur.
dēfaenerabuntur
PERFETTO
I sing.
defaeneratus, –a, –um sum
II sing.
defaeneratus, –a, –um es
III sing.
defaeneratus, –a, –um est
I plur.
defaenerati, –ae, –a sumus
II plur.
defaenerati, –ae, –a estis
III plur.
defaenerati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defaeneratus, –a, –um eram
II sing.
defaeneratus, –a, –um eras
III sing.
defaeneratus, –a, –um erat
I plur.
defaenerati, –ae, –a eramus
II plur.
defaenerati, –ae, –a eratis
III plur.
defaenerati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
defaeneratus, –a, –um ero
II sing.
defaeneratus, –a, –um eris
III sing.
defaeneratus, –a, –um erit
I plur.
defaenerati, –ae, –a erimus
II plur.
defaenerati, –ae, –a eritis
III plur.
defaenerati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēfaenerer
II sing.
dēfaenerēris, dēfaenerēre
III sing.
dēfaenerētur
I plur.
dēfaenerēmur
II plur.
dēfaeneremĭni
III plur.
dēfaenerentur
IMPERFETTO
I sing.
dēfaenerārer
II sing.
dēfaenerarēris, dēfaenerarēre
III sing.
dēfaenerarētur
I plur.
dēfaenerarēmur
II plur.
dēfaeneraremĭni
III plur.
dēfaenerarentur
PERFETTO
I sing.
defaeneratus, –a, –um sim
II sing.
defaeneratus, –a, –um sis
III sing.
defaeneratus, –a, –um sit
I plur.
defaenerati, –ae, –a simus
II plur.
defaenerati, –ae, –a sitis
III plur.
defaenerati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defaeneratus, –a, –um essem
II sing.
defaeneratus, –a, –um esses
III sing.
defaeneratus, –a, –um esset
I plur.
defaenerati, –ae, –a essemus
II plur.
defaenerati, –ae, –a essetis
III plur.
defaenerati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēfaenerāre
II plur.
dēfaeneramĭni
FUTURO
II sing.
dēfaenerātor
III sing.
dēfaenerātor
II plur.
–
III plur.
dēfaenerantor
PARTICIPIO
PERFETTO
defaeneratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēfaenerāri
PERFETTO
Singolare:
defaeneratus, –a, –um esse
Plurale:
defaenerati, –ae, –a esse
FUTURO
defaeneratum esse
GERUNDIVO
dēfaenerandus, –a, –um
SUPINO
defaeneratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēfaeneror v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android