dēclāmĭtor - Diatesi passiva
(dēclāmĭto, dēclāmĭtas, declamitavi, declamitatum, dēclāmĭtāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēclāmĭtor
II sing.
dēclāmĭtāris, dēclāmĭtāre
III sing.
dēclāmĭtātur
I plur.
dēclāmĭtāmur
II plur.
dēclāmĭtamĭni
III plur.
dēclāmĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
dēclāmĭtābar
II sing.
dēclāmĭtabāris, dēclāmĭtabāre
III sing.
dēclāmĭtabātur
I plur.
dēclāmĭtabāmur
II plur.
dēclāmĭtabamĭni
III plur.
dēclāmĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēclāmĭtābor
II sing.
dēclāmĭtabĕris, dēclāmĭtabĕre
III sing.
dēclāmĭtabĭtur
I plur.
dēclāmĭtabĭmur
II plur.
dēclāmĭtabimĭni
III plur.
dēclāmĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
declamitatus, –a, –um sum
II sing.
declamitatus, –a, –um es
III sing.
declamitatus, –a, –um est
I plur.
declamitati, –ae, –a sumus
II plur.
declamitati, –ae, –a estis
III plur.
declamitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
declamitatus, –a, –um eram
II sing.
declamitatus, –a, –um eras
III sing.
declamitatus, –a, –um erat
I plur.
declamitati, –ae, –a eramus
II plur.
declamitati, –ae, –a eratis
III plur.
declamitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
declamitatus, –a, –um ero
II sing.
declamitatus, –a, –um eris
III sing.
declamitatus, –a, –um erit
I plur.
declamitati, –ae, –a erimus
II plur.
declamitati, –ae, –a eritis
III plur.
declamitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēclāmĭter
II sing.
dēclāmĭtēris, dēclāmĭtēre
III sing.
dēclāmĭtētur
I plur.
dēclāmĭtēmur
II plur.
dēclāmĭtemĭni
III plur.
dēclāmĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
dēclāmĭtārer
II sing.
dēclāmĭtarēris, dēclāmĭtarēre
III sing.
dēclāmĭtarētur
I plur.
dēclāmĭtarēmur
II plur.
dēclāmĭtaremĭni
III plur.
dēclāmĭtarentur
PERFETTO
I sing.
declamitatus, –a, –um sim
II sing.
declamitatus, –a, –um sis
III sing.
declamitatus, –a, –um sit
I plur.
declamitati, –ae, –a simus
II plur.
declamitati, –ae, –a sitis
III plur.
declamitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
declamitatus, –a, –um essem
II sing.
declamitatus, –a, –um esses
III sing.
declamitatus, –a, –um esset
I plur.
declamitati, –ae, –a essemus
II plur.
declamitati, –ae, –a essetis
III plur.
declamitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēclāmĭtāre
II plur.
dēclāmĭtamĭni
FUTURO
II sing.
dēclāmĭtātor
III sing.
dēclāmĭtātor
II plur.
–
III plur.
dēclāmĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
declamitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēclāmĭtāri
PERFETTO
Singolare:
declamitatus, –a, –um esse
Plurale:
declamitati, –ae, –a esse
FUTURO
declamitatum esse
GERUNDIVO
dēclāmĭtandus, –a, –um
SUPINO
declamitatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēclāmĭtor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android