consuescor - Diatesi passiva
(consuesco, consuescis, consuevi, consuetum, consuescĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
consuescor
II sing.
consuescĕris, consuescĕre
III sing.
consuescĭtur
I plur.
consuescĭmur
II plur.
consuescimĭni
III plur.
consuescuntur
IMPERFETTO
I sing.
consuescēbar
II sing.
consuescebāris, consuescebāre
III sing.
consuescebātur
I plur.
consuescebāmur
II plur.
consuescebamĭni
III plur.
consuescebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
consuescar
II sing.
consuescēris, consuescēre
III sing.
consuescētur
I plur.
consuescēmur
II plur.
consuescemĭni
III plur.
consuescentur
PERFETTO
I sing.
consuetus, –a, –um sum
II sing.
consuetus, –a, –um es
III sing.
consuetus, –a, –um est
I plur.
consueti, –ae, –a sumus
II plur.
consueti, –ae, –a estis
III plur.
consueti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consuetus, –a, –um eram
II sing.
consuetus, –a, –um eras
III sing.
consuetus, –a, –um erat
I plur.
consueti, –ae, –a eramus
II plur.
consueti, –ae, –a eratis
III plur.
consueti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
consuetus, –a, –um ero
II sing.
consuetus, –a, –um eris
III sing.
consuetus, –a, –um erit
I plur.
consueti, –ae, –a erimus
II plur.
consueti, –ae, –a eritis
III plur.
consueti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
consuescar
II sing.
consuescāris, consuescāre
III sing.
consuescātur
I plur.
consuescāmur
II plur.
consuescamĭni
III plur.
consuescantur
IMPERFETTO
I sing.
consuescĕrer
II sing.
consuescerēris, consuescerēre
III sing.
consuescerētur
I plur.
consuescerēmur
II plur.
consuesceremĭni
III plur.
consuescerentur
PERFETTO
I sing.
consuetus, –a, –um sim
II sing.
consuetus, –a, –um sis
III sing.
consuetus, –a, –um sit
I plur.
consueti, –ae, –a simus
II plur.
consueti, –ae, –a sitis
III plur.
consueti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consuetus, –a, –um essem
II sing.
consuetus, –a, –um esses
III sing.
consuetus, –a, –um esset
I plur.
consueti, –ae, –a essemus
II plur.
consueti, –ae, –a essetis
III plur.
consueti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
consuescĕre
II plur.
consuescĭmini
FUTURO
II sing.
consuescĭtor
III sing.
consuescĭtor
II plur.
–
III plur.
consuescuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
consuetus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
consuesci
PERFETTO
Singolare:
consuetus, –a, –um esse
Plurale:
consueti, –ae, –a esse
FUTURO
consuetum esse
GERUNDIVO
consuescendus, –a, –um
SUPINO
consuetu
Vedi la forma attiva di questo lemma
consuescor v. tr. e intr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android