consuēfīo - Diatesi attiva
(consuēfĭo, consuēfis, consuēfactus sum, consuēfieri)verbo intransitivo anomalo
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
consuēfĭo
II sing.
consuēfis
III sing.
consuēfit
I plur.
consuēfīmus
II plur.
consuēfītis
III plur.
consuēfĭunt
IMPERFETTO
I sing.
consuēfiēbam
II sing.
consuēfiēbas
III sing.
consuēfiēbat
I plur.
consuēfiebāmus
II plur.
consuēfiebātis
III plur.
consuēfiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
consuēfĭam
II sing.
consuēfĭes
III sing.
consuēfĭet
I plur.
consuēfiēmus
II plur.
consuēfiētis
III plur.
consuēfĭent
PERFETTO
I sing.
consuēfactus, –a, –um sum
II sing.
consuēfactus, –a, –um es
III sing.
consuēfactus, –a, –um est
I plur.
consuēfacti, –ae, –a sumus
II plur.
consuēfacti, –ae, –a estis
III plur.
consuēfacti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consuēfactus, –a, –um eram
II sing.
consuēfactus, –a, –um eras
III sing.
consuēfactus, –a, –um erat
I plur.
consuēfacti, –ae, –a eramus
II plur.
consuēfacti, –ae, –a eratis
III plur.
consuēfacti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
consuēfactus, –a, –um ero
II sing.
consuēfactus, –a, –um eris
III sing.
consuēfactus, –a, –um erit
I plur.
consuēfacti, –ae, –a erimus
II plur.
consuēfacti, –ae, –a eritis
III plur.
consuēfacti, –ae, –a erunt
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
consuēfĭam
II sing.
consuēfĭas
III sing.
consuēfĭat
I plur.
consuēfiāmus
II plur.
consuēfiātis
III plur.
consuēfĭant
IMPERFETTO
I sing.
consuēfīrem
II sing.
consuēfīres
III sing.
consuēfīret
I plur.
consuēfirēmus
II plur.
consuēfirētis
III plur.
consuēfīrent
PERFETTO
I sing.
consuēfactus, –a, –um sim
II sing.
consuēfactus, –a, –um sis
III sing.
consuēfactus, –a, –um sit
I plur.
consuēfacti, –ae, –a simus
II plur.
consuēfacti, –ae, –a sitis
III plur.
consuēfacti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consuēfactus, –a, –um essem
II sing.
consuēfactus, –a, –um esses
III sing.
consuēfactus, –a, –um esset
I plur.
consuēfacti, –ae, –a essemus
II plur.
consuēfacti, –ae, –a essetis
III plur.
consuēfacti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
consuēfi
II plur.
consuēfīte
FUTURO
II sing.
consuēfīto
III sing.
consuēfīto
II plur.
consuēfitōte
III plur.
–
PARTICIPIO
PRESENTE
–
FUTURO
consuēfactūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
consuēfactum
Passivo:
consuēfactu
INFINITO
PRESENTE
consuēfieri
PERFETTO
Singolare:
consuēfactus, –a, –um esse
Plurale:
consuēfacti, –ae, –a esse
FUTURO
Attivo:
consuēfuturūm, –am, –ūm esse, consuēfore
Passivo:
consuēfacūm, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
–
Dativo:
–
Accusativo:
–
Ablativo:
–
GERUNDIVO
consuēfaciendus, –a, –um
consuēfīo v. intr. an.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android