conlŏquor - Diatesi attiva

(conlŏquor, conlŏquĕris, conlocutus sum, conlŏqui)

verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conlŏquor
II sing.
conlŏquĕris, conlŏquĕre
III sing.
conlŏquĭtur
I plur.
conlŏquĭmur
II plur.
conlŏquimĭni
III plur.
conlŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
conlŏquēbar
II sing.
conlŏquebāris, conlŏquebāre
III sing.
conlŏquebātur
I plur.
conlŏquebāmur
II plur.
conlŏquebamĭni
III plur.
conlŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conlŏquar
II sing.
conlŏquēris, conlŏquēre
III sing.
conlŏquētur
I plur.
conlŏquēmur
II plur.
conlŏquemĭni
III plur.
conlŏquentur
PERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um sum
II sing.
conlocutus, –a, –um es
III sing.
conlocutus, –a, –um est
I plur.
conlocuti, –ae, –a sumus
II plur.
conlocuti, –ae, –a estis
III plur.
conlocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um eram
II sing.
conlocutus, –a, –um eras
III sing.
conlocutus, –a, –um erat
I plur.
conlocuti, –ae, –a eramus
II plur.
conlocuti, –ae, –a eratis
III plur.
conlocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conlocutus, –a, –um ero
II sing.
conlocutus, –a, –um eris
III sing.
conlocutus, –a, –um erit
I plur.
conlocuti, –ae, –a erimus
II plur.
conlocuti, –ae, –a eritis
III plur.
conlocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conlŏquar
II sing.
conlŏquāris, conlŏquāre
III sing.
conlŏquātur
I plur.
conlŏquāmur
II plur.
conlŏquamĭni
III plur.
conlŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
conlŏquĕrer
II sing.
conlŏquerēris, conlŏquerēre
III sing.
conlŏquerētur
I plur.
conlŏquerēmur
II plur.
conlŏqueremĭni
III plur.
conlŏquerentur
PERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um sim
II sing.
conlocutus, –a, –um sis
III sing.
conlocutus, –a, –um sit
I plur.
conlocuti, –ae, –a simus
II plur.
conlocuti, –ae, –a sitis
III plur.
conlocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um essem
II sing.
conlocutus, –a, –um esses
III sing.
conlocutus, –a, –um esset
I plur.
conlocuti, –ae, –a essemus
II plur.
conlocuti, –ae, –a essetis
III plur.
conlocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conlŏquĕre
II plur.
conlŏquĭmini
FUTURO
II sing.
conlŏquĭtor
III sing.
conlŏquĭtor
II plur.
III plur.
conlŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
conlŏqui
PERFETTO
Singolare:
conlocutus, –a, –um esse
Plurale:
conlocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
conlocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
conlocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
conlŏquens, –entis
FUTURO
conlocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
conlocutum
Passivo:
conlocutu
GERUNDIO
Genitivo:
conlŏquendi
Dativo:
conlŏquendo
Accusativo:
conlŏquendum
Ablativo:
conlŏquendo
GERUNDIVO
conlŏquendus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONLOQUOR100}}