conlŏquor - Diatesi attiva
(conlŏquor, conlŏquĕris, conlocutus sum, conlŏqui)verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conlŏquor
II sing.
conlŏquĕris, conlŏquĕre
III sing.
conlŏquĭtur
I plur.
conlŏquĭmur
II plur.
conlŏquimĭni
III plur.
conlŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
conlŏquēbar
II sing.
conlŏquebāris, conlŏquebāre
III sing.
conlŏquebātur
I plur.
conlŏquebāmur
II plur.
conlŏquebamĭni
III plur.
conlŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conlŏquar
II sing.
conlŏquēris, conlŏquēre
III sing.
conlŏquētur
I plur.
conlŏquēmur
II plur.
conlŏquemĭni
III plur.
conlŏquentur
PERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um sum
II sing.
conlocutus, –a, –um es
III sing.
conlocutus, –a, –um est
I plur.
conlocuti, –ae, –a sumus
II plur.
conlocuti, –ae, –a estis
III plur.
conlocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um eram
II sing.
conlocutus, –a, –um eras
III sing.
conlocutus, –a, –um erat
I plur.
conlocuti, –ae, –a eramus
II plur.
conlocuti, –ae, –a eratis
III plur.
conlocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conlocutus, –a, –um ero
II sing.
conlocutus, –a, –um eris
III sing.
conlocutus, –a, –um erit
I plur.
conlocuti, –ae, –a erimus
II plur.
conlocuti, –ae, –a eritis
III plur.
conlocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conlŏquar
II sing.
conlŏquāris, conlŏquāre
III sing.
conlŏquātur
I plur.
conlŏquāmur
II plur.
conlŏquamĭni
III plur.
conlŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
conlŏquĕrer
II sing.
conlŏquerēris, conlŏquerēre
III sing.
conlŏquerētur
I plur.
conlŏquerēmur
II plur.
conlŏqueremĭni
III plur.
conlŏquerentur
PERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um sim
II sing.
conlocutus, –a, –um sis
III sing.
conlocutus, –a, –um sit
I plur.
conlocuti, –ae, –a simus
II plur.
conlocuti, –ae, –a sitis
III plur.
conlocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlocutus, –a, –um essem
II sing.
conlocutus, –a, –um esses
III sing.
conlocutus, –a, –um esset
I plur.
conlocuti, –ae, –a essemus
II plur.
conlocuti, –ae, –a essetis
III plur.
conlocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conlŏquĕre
II plur.
conlŏquĭmini
FUTURO
II sing.
conlŏquĭtor
III sing.
conlŏquĭtor
II plur.
–
III plur.
conlŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
conlŏqui
PERFETTO
Singolare:
conlocutus, –a, –um esse
Plurale:
conlocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
conlocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
conlocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
conlŏquens, –entis
FUTURO
conlocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
conlocutum
Passivo:
conlocutu
GERUNDIO
Genitivo:
conlŏquendi
Dativo:
conlŏquendo
Accusativo:
conlŏquendum
Ablativo:
conlŏquendo
GERUNDIVO
conlŏquendus, –a, –um
conlŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android