conluctor - Diatesi attiva

(conluctor, conluctāris, conluctatus sum, conluctāri)

verbo intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conluctor
II sing.
conluctāris, conluctāre
III sing.
conluctātur
I plur.
conluctāmur
II plur.
conluctamĭni
III plur.
conluctantur
IMPERFETTO
I sing.
conluctābar
II sing.
conluctabāris, conluctabāre
III sing.
conluctabātur
I plur.
conluctabāmus
II plur.
conluctabamĭni
III plur.
conluctantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conluctābor
II sing.
conluctabĕris, conluctabĕre
III sing.
conluctabĭtur
I plur.
conluctabĭmur
II plur.
conluctabimĭni
III plur.
conluctabuntur
PERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um sum
II sing.
conluctatus, –a, –um es
III sing.
conluctatus, –a, –um est
I plur.
conluctati, –ae, –a sumus
II plur.
conluctati, –ae, –a estis
III plur.
conluctati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um eram
II sing.
conluctatus, –a, –um eras
III sing.
conluctatus, –a, –um erat
I plur.
conluctati, –ae, –a eramus
II plur.
conluctati, –ae, –a eratis
III plur.
conluctati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conluctatus, –a, –um ero
II sing.
conluctatus, –a, –um eris
III sing.
conluctatus, –a, –um erit
I plur.
conluctati, –ae, –a erimus
II plur.
conluctati, –ae, –a eritis
III plur.
conluctati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conlucter
II sing.
conluctēris, conluctēre
III sing.
conluctētur
I plur.
conluctēmur
II plur.
conluctemĭni
III plur.
conluctentur
IMPERFETTO
I sing.
conluctārer
II sing.
conluctarēris, conluctarēre
III sing.
conluctarētur
I plur.
conluctāremur
II plur.
conluctaremĭni
III plur.
conluctarentur
PERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um sim
II sing.
conluctatus, –a, –um sis
III sing.
conluctatus, –a, –um sit
I plur.
conluctati, –ae, –a simus
II plur.
conluctati, –ae, –a sitis
III plur.
conluctati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um essem
II sing.
conluctatus, –a, –um esses
III sing.
conluctatus, –a, –um esset
I plur.
conluctati, –ae, –a essemus
II plur.
conluctati, –ae, –a essetis
III plur.
conluctati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conluctāre
II plur.
conluctamĭni
FUTURO
II sing.
conluctātor
III sing.
conluctātor
II plur.
III plur.
conluctantor
INFINITO
PRESENTE
conluctāri
PERFETTO
Singolare:
conluctatus, –a, –um esse
Plurale:
conluctati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
conluctatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
conluctatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
conluctans, –antis
FUTURO
conluctatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
conluctatum
Passivo:
GERUNDIO
Genitivo:
conluctandi
Dativo:
conluctando
Accusativo:
conluctandum
Ablativo:
conluctando
GERUNDIVO






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONLUCTOR100}}