conluctor - Diatesi attiva
(conluctor, conluctāris, conluctatus sum, conluctāri)verbo intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conluctor
II sing.
conluctāris, conluctāre
III sing.
conluctātur
I plur.
conluctāmur
II plur.
conluctamĭni
III plur.
conluctantur
IMPERFETTO
I sing.
conluctābar
II sing.
conluctabāris, conluctabāre
III sing.
conluctabātur
I plur.
conluctabāmus
II plur.
conluctabamĭni
III plur.
conluctantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conluctābor
II sing.
conluctabĕris, conluctabĕre
III sing.
conluctabĭtur
I plur.
conluctabĭmur
II plur.
conluctabimĭni
III plur.
conluctabuntur
PERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um sum
II sing.
conluctatus, –a, –um es
III sing.
conluctatus, –a, –um est
I plur.
conluctati, –ae, –a sumus
II plur.
conluctati, –ae, –a estis
III plur.
conluctati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um eram
II sing.
conluctatus, –a, –um eras
III sing.
conluctatus, –a, –um erat
I plur.
conluctati, –ae, –a eramus
II plur.
conluctati, –ae, –a eratis
III plur.
conluctati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conluctatus, –a, –um ero
II sing.
conluctatus, –a, –um eris
III sing.
conluctatus, –a, –um erit
I plur.
conluctati, –ae, –a erimus
II plur.
conluctati, –ae, –a eritis
III plur.
conluctati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conlucter
II sing.
conluctēris, conluctēre
III sing.
conluctētur
I plur.
conluctēmur
II plur.
conluctemĭni
III plur.
conluctentur
IMPERFETTO
I sing.
conluctārer
II sing.
conluctarēris, conluctarēre
III sing.
conluctarētur
I plur.
conluctāremur
II plur.
conluctaremĭni
III plur.
conluctarentur
PERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um sim
II sing.
conluctatus, –a, –um sis
III sing.
conluctatus, –a, –um sit
I plur.
conluctati, –ae, –a simus
II plur.
conluctati, –ae, –a sitis
III plur.
conluctati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conluctatus, –a, –um essem
II sing.
conluctatus, –a, –um esses
III sing.
conluctatus, –a, –um esset
I plur.
conluctati, –ae, –a essemus
II plur.
conluctati, –ae, –a essetis
III plur.
conluctati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conluctāre
II plur.
conluctamĭni
FUTURO
II sing.
conluctātor
III sing.
conluctātor
II plur.
–
III plur.
conluctantor
INFINITO
PRESENTE
conluctāri
PERFETTO
Singolare:
conluctatus, –a, –um esse
Plurale:
conluctati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
conluctatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
conluctatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
conluctans, –antis
FUTURO
conluctatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
conluctatum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
conluctandi
Dativo:
conluctando
Accusativo:
conluctandum
Ablativo:
conluctando
GERUNDIVO
–
conluctor v. intr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android