Donazione

cognosco - Diatesi attiva

(cognosco, cognoscis, cognovi, cognitum, cognoscĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
cognosco
II sing.
cognoscis
III sing.
cognoscit
I plur.
cognoscĭmus
II plur.
cognoscĭtis
III plur.
cognoscunt
IMPERFETTO
I sing.
cognoscēbam
II sing.
cognoscēbas
III sing.
cognoscēbat
I plur.
cognoscebāmus
II plur.
cognoscebātis
III plur.
cognoscēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
cognoscam
II sing.
cognosces
III sing.
cognoscet
I plur.
cognoscēmus
II plur.
cognoscētis
III plur.
cognoscent
PERFETTO
I sing.
cognovi
II sing.
cognovisti
III sing.
cognovit
I plur.
cognovĭmus
II plur.
cognovistis
III plur.
cognovērunt, cognovēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cognovĕram
II sing.
cognovĕras
III sing.
cognovĕrat
I plur.
cognoverāmus
II plur.
cognoverātis
III plur.
cognovĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
cognovĕro
II sing.
cognovĕris
III sing.
cognovĕrit
I plur.
cognoverĭmus
II plur.
cognoverĭtis
III plur.
cognovĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
cognoscam
II sing.
cognoscas
III sing.
cognoscat
I plur.
cognoscāmus
II plur.
cognoscātis
III plur.
cognoscant
IMPERFETTO
I sing.
cognoscĕrem
II sing.
cognoscĕres
III sing.
cognoscĕret
I plur.
cognoscerēmus
II plur.
cognoscerētis
III plur.
cognoscĕrent
PERFETTO
I sing.
cognovĕrim
II sing.
cognovĕris
III sing.
cognovĕrit
I plur.
cognoverĭmus
II plur.
cognoverĭtis
III plur.
cognovĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cognovissem, cognossem
II sing.
cognovisses, cognosses
III sing.
cognovisset, cognosset
I plur.
cognovissēmus, cognossēmus
II plur.
cognovissētis, cognossētis
III plur.
cognovissent, cognossent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
cognoscĕ
II plur.
cognoscĭte
FUTURO
II sing.
cognoscĭto
III sing.
cognoscĭto
II plur.
cognoscitōte
III plur.
cognoscunto
PARTICIPIO
PRESENTE
cognoscens, –entis
FUTURO
cognitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
cognoscĕre
PERFETTO
cognovisse, cognosse
FUTURO
Singolare:
cognitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
cognitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
cognoscendi
Dativo:
cognoscendo
Accusativo:
ad cognoscendum
Ablativo:
cognoscendo
SUPINO
cognitum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ cognoscībĭlis
cognoscor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
cognōmĭno v. tr. I coniug.
cognōmĭnor v. tr. I coniug.
cognoscens agg. part. pres. II cl.
cognoscentĕr avv.
cognoscībĭlis agg. II cl.
cognosco v. tr. III coniug.
cognoscor v. tr. III coniug.
cōgo v. tr. III coniug.
cōgor v. tr. III coniug.
cŏhăbĭtans agg. part. pres. II cl.
cŏhăbĭtātĭo sost. femm. III decl.
cŏhăbĭtātŏr sost. masch. III decl.
cŏhăbĭto v. intr. I coniug.
cŏhaerens agg. part. pres. II cl.
cŏhaerentĕr avv.
cŏhaerentĭa sost. femm. I decl.
cŏhaerĕo v. intr. II coniug.
cŏhaerescens agg. part. pres. II cl.
cŏhaeresco v. intr. III coniug.
cŏhaerĕtĭcus agg. I cl.
{{ID:COGNOSCO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android