cognōmĭno - Diatesi attiva
(cognōmĭno, cognōmĭnas, cognominavi, cognominatum, cognōmĭnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
cognōmĭno
II sing.
cognōmĭnas
III sing.
cognōmĭnat
I plur.
cognōmĭnāmus
II plur.
cognōmĭnātis
III plur.
cognōmĭnant
IMPERFETTO
I sing.
cognōmĭnābam
II sing.
cognōmĭnābas
III sing.
cognōmĭnābat
I plur.
cognōmĭnabāmus
II plur.
cognōmĭnabātis
III plur.
cognōmĭnābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
cognōmĭnābo
II sing.
cognōmĭnābis
III sing.
cognōmĭnābit
I plur.
cognōmĭnabĭmus
II plur.
cognōmĭnabĭtis
III plur.
cognōmĭnābunt
PERFETTO
I sing.
cognominavi
II sing.
cognominavisti
III sing.
cognominavit
I plur.
cognominavĭmus
II plur.
cognominavistis
III plur.
cognominavērunt, cognominavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cognominavĕram
II sing.
cognominavĕras
III sing.
cognominavĕrat
I plur.
cognominaverāmus
II plur.
cognominaverātis
III plur.
cognominavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
cognominavĕro
II sing.
cognominavĕris
III sing.
cognominavĕrit
I plur.
cognominaverĭmus
II plur.
cognominaverĭtis
III plur.
cognominavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
cognōmĭnem
II sing.
cognōmĭnes
III sing.
cognōmĭnet
I plur.
cognōmĭnēmus
II plur.
cognōmĭnētis
III plur.
cognōmĭnent
IMPERFETTO
I sing.
cognōmĭnārem
II sing.
cognōmĭnāres
III sing.
cognōmĭnāret
I plur.
cognōmĭnarēmus
II plur.
cognōmĭnarētis
III plur.
cognōmĭnārent
PERFETTO
I sing.
cognominavĕrim
II sing.
cognominavĕris
III sing.
cognominavĕrit
I plur.
cognominaverĭmus
II plur.
cognominaverĭtis
III plur.
cognominavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cognominavissem
II sing.
cognominavisses
III sing.
cognominavisset
I plur.
cognominavissēmus
II plur.
cognominavissētis
III plur.
cognominavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
cognōmĭna
II plur.
cognōmĭnāte
FUTURO
II sing.
cognōmĭnāto
III sing.
cognōmĭnāto
II plur.
cognōmĭnatōte
III plur.
cognōmĭnanto
PARTICIPIO
PRESENTE
cognōmĭnans, –antis
FUTURO
cognominatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
cognōmĭnāre
PERFETTO
cognominavisse
FUTURO
Singolare:
cognominatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
cognominatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
cognōmĭnandi
Dativo:
cognōmĭnando
Accusativo:
ad cognōmĭnandum
Ablativo:
cognōmĭnando
SUPINO
cognominatum
Vedi la forma passiva di questo lemma
cognōmĭno v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android