cognōmĭnor - Diatesi passiva
(cognōmĭno, cognōmĭnas, cognominavi, cognominatum, cognōmĭnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
cognōmĭnor
II sing.
cognōmĭnāris, cognōmĭnāre
III sing.
cognōmĭnātur
I plur.
cognōmĭnāmur
II plur.
cognōmĭnamĭni
III plur.
cognōmĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
cognōmĭnābar
II sing.
cognōmĭnabāris, cognōmĭnabāre
III sing.
cognōmĭnabātur
I plur.
cognōmĭnabāmur
II plur.
cognōmĭnabamĭni
III plur.
cognōmĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
cognōmĭnābor
II sing.
cognōmĭnabĕris, cognōmĭnabĕre
III sing.
cognōmĭnabĭtur
I plur.
cognōmĭnabĭmur
II plur.
cognōmĭnabimĭni
III plur.
cognōmĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
cognominatus, –a, –um sum
II sing.
cognominatus, –a, –um es
III sing.
cognominatus, –a, –um est
I plur.
cognominati, –ae, –a sumus
II plur.
cognominati, –ae, –a estis
III plur.
cognominati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cognominatus, –a, –um eram
II sing.
cognominatus, –a, –um eras
III sing.
cognominatus, –a, –um erat
I plur.
cognominati, –ae, –a eramus
II plur.
cognominati, –ae, –a eratis
III plur.
cognominati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
cognominatus, –a, –um ero
II sing.
cognominatus, –a, –um eris
III sing.
cognominatus, –a, –um erit
I plur.
cognominati, –ae, –a erimus
II plur.
cognominati, –ae, –a eritis
III plur.
cognominati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
cognōmĭner
II sing.
cognōmĭnēris, cognōmĭnēre
III sing.
cognōmĭnētur
I plur.
cognōmĭnēmur
II plur.
cognōmĭnemĭni
III plur.
cognōmĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
cognōmĭnārer
II sing.
cognōmĭnarēris, cognōmĭnarēre
III sing.
cognōmĭnarētur
I plur.
cognōmĭnarēmur
II plur.
cognōmĭnaremĭni
III plur.
cognōmĭnarentur
PERFETTO
I sing.
cognominatus, –a, –um sim
II sing.
cognominatus, –a, –um sis
III sing.
cognominatus, –a, –um sit
I plur.
cognominati, –ae, –a simus
II plur.
cognominati, –ae, –a sitis
III plur.
cognominati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cognominatus, –a, –um essem
II sing.
cognominatus, –a, –um esses
III sing.
cognominatus, –a, –um esset
I plur.
cognominati, –ae, –a essemus
II plur.
cognominati, –ae, –a essetis
III plur.
cognominati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
cognōmĭnāre
II plur.
cognōmĭnamĭni
FUTURO
II sing.
cognōmĭnātor
III sing.
cognōmĭnātor
II plur.
–
III plur.
cognōmĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
cognominatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
cognōmĭnāri
PERFETTO
Singolare:
cognominatus, –a, –um esse
Plurale:
cognominati, –ae, –a esse
FUTURO
cognominatum esse
GERUNDIVO
cognōmĭnandus, –a, –um
SUPINO
cognominatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
cognōmĭnor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android