adiūtor - Diatesi attiva
(adiūtor, adiūtāris, adiutatus sum, adiūtāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adiūtor
II sing.
adiūtāris, adiūtāre
III sing.
adiūtātur
I plur.
adiūtāmur
II plur.
adiūtamĭni
III plur.
adiūtantur
IMPERFETTO
I sing.
adiūtābar
II sing.
adiūtabāris, adiūtabāre
III sing.
adiūtabātur
I plur.
adiūtabāmur
II plur.
adiūtabamĭni
III plur.
adiūtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adiūtābor
II sing.
adiūtabĕris, adiūtabĕre
III sing.
adiūtabĭtur
I plur.
adiūtabĭmur
II plur.
adiūtabimĭni
III plur.
adiūtabuntur
PERFETTO
I sing.
adiutatus, –a, –um sum
II sing.
adiutatus, –a, –um es
III sing.
adiutatus, –a, –um est
I plur.
adiutati, –ae, –a sumus
II plur.
adiutati, –ae, –a estis
III plur.
adiutati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adiutatus, –a, –um eram
II sing.
adiutatus, –a, –um eras
III sing.
adiutatus, –a, –um erat
I plur.
adiutati, –ae, –a eramus
II plur.
adiutati, –ae, –a eratis
III plur.
adiutati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adiutatus, –a, –um ero
II sing.
adiutatus, –a, –um eris
III sing.
adiutatus, –a, –um erit
I plur.
adiutati, –ae, –a erimus
II plur.
adiutati, –ae, –a eritis
III plur.
adiutati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adiūter
II sing.
adiūtēris, adiūtēre
III sing.
adiūtētur
I plur.
adiūtēmur
II plur.
adiūtemĭni
III plur.
adiūtentur
IMPERFETTO
I sing.
adiūtārer
II sing.
adiūtarēris, adiūtarēre
III sing.
adiūtarētur
I plur.
adiūtarēmur
II plur.
adiūtaremĭni
III plur.
adiūtarentur
PERFETTO
I sing.
adiutatus, –a, –um sim
II sing.
adiutatus, –a, –um sis
III sing.
adiutatus, –a, –um sit
I plur.
adiutati, –ae, –a simus
II plur.
adiutati, –ae, –a sitis
III plur.
adiutati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adiutatus, –a, –um essem
II sing.
adiutatus, –a, –um esses
III sing.
adiutatus, –a, –um esset
I plur.
adiutati, –ae, –a essemus
II plur.
adiutati, –ae, –a essetis
III plur.
adiutati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adiūtāre
II plur.
adiūtamĭni
FUTURO
II sing.
adiūtātor
III sing.
adiūtātor
II plur.
–
III plur.
adiūtantor
INFINITO
PRESENTE
adiūtāri
PERFETTO
Singolare:
adiutatus, –a, –um esse
Plurale:
adiutati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
adiutatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
adiutatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
adiūtans, –antis
FUTURO
adiutatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
adiutatum
Passivo:
adiutatu
GERUNDIO
Genitivo:
adiūtandi
Dativo:
adiūtando
Accusativo:
adiūtandum
Ablativo:
adiūtando
GERUNDIVO
adiūtandus, –a, –um
adiūtor v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android