adiūror - Diatesi passiva
(adiūro, adiūras, adiuravi, adiuratum, adiūrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adiūror
II sing.
adiūrāris, adiūrāre
III sing.
adiūrātur
I plur.
adiūrāmur
II plur.
adiūramĭni
III plur.
adiūrantur
IMPERFETTO
I sing.
adiūrābar
II sing.
adiūrabāris, adiūrabāre
III sing.
adiūrabātur
I plur.
adiūrabāmur
II plur.
adiūrabamĭni
III plur.
adiūrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adiūrābor
II sing.
adiūrabĕris, adiūrabĕre
III sing.
adiūrabĭtur
I plur.
adiūrabĭmur
II plur.
adiūrabimĭni
III plur.
adiūrabuntur
PERFETTO
I sing.
adiuratus, –a, –um sum
II sing.
adiuratus, –a, –um es
III sing.
adiuratus, –a, –um est
I plur.
adiurati, –ae, –a sumus
II plur.
adiurati, –ae, –a estis
III plur.
adiurati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adiuratus, –a, –um eram
II sing.
adiuratus, –a, –um eras
III sing.
adiuratus, –a, –um erat
I plur.
adiurati, –ae, –a eramus
II plur.
adiurati, –ae, –a eratis
III plur.
adiurati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adiuratus, –a, –um ero
II sing.
adiuratus, –a, –um eris
III sing.
adiuratus, –a, –um erit
I plur.
adiurati, –ae, –a erimus
II plur.
adiurati, –ae, –a eritis
III plur.
adiurati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adiūrer
II sing.
adiūrēris, adiūrēre
III sing.
adiūrētur
I plur.
adiūrēmur
II plur.
adiūremĭni
III plur.
adiūrentur
IMPERFETTO
I sing.
adiūrārer
II sing.
adiūrarēris, adiūrarēre
III sing.
adiūrarētur
I plur.
adiūrarēmur
II plur.
adiūraremĭni
III plur.
adiūrarentur
PERFETTO
I sing.
adiuratus, –a, –um sim
II sing.
adiuratus, –a, –um sis
III sing.
adiuratus, –a, –um sit
I plur.
adiurati, –ae, –a simus
II plur.
adiurati, –ae, –a sitis
III plur.
adiurati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adiuratus, –a, –um essem
II sing.
adiuratus, –a, –um esses
III sing.
adiuratus, –a, –um esset
I plur.
adiurati, –ae, –a essemus
II plur.
adiurati, –ae, –a essetis
III plur.
adiurati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adiūrāre
II plur.
adiūramĭni
FUTURO
II sing.
adiūrātor
III sing.
adiūrātor
II plur.
–
III plur.
adiūrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
adiuratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adiūrāri
PERFETTO
Singolare:
adiuratus, –a, –um esse
Plurale:
adiurati, –ae, –a esse
FUTURO
adiuratum esse
GERUNDIVO
adiūrandus, –a, –um
SUPINO
adiuratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
adiūror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android