Donazione

praeĕo - Diatesi attiva

(praeĕo, praeis, praeii, praeitum, praeire)

verbo transitivo e intransitivo anomalo

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praeĕo
II sing.
praeis
III sing.
praeit
I plur.
praeīmus
II plur.
praeītis
III plur.
praeeunt
IMPERFETTO
I sing.
praeībam
II sing.
praeības
III sing.
praeībat
I plur.
praeibāmus
II plur.
praeibātis
III plur.
praeībant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praeībo
II sing.
praeībis
III sing.
praeībit
I plur.
praeibĭmus
II plur.
praeibĭtis
III plur.
praeībunt
PERFETTO
I sing.
praeii o praeivi
II sing.
praeiisti o praeivisti
III sing.
praeiit o praeivit
I plur.
praeiĭmus o praeivĭmus
II plur.
praeistis o praeivistis
III plur.
praeiērunt o praeivērunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeiĕram o praeivĕram
II sing.
praeiĕras o praeivĕras
III sing.
praeiĕrat o praeivĕrat
I plur.
praeierāmus o praeiverāmus
II plur.
praeierātis o praeiverātis
III plur.
praeiĕrant o praeivĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeiĕro o praeivĕro
II sing.
praeiĕris o praeivĕris
III sing.
praeiĕrit o praeivĕrit
I plur.
praeierĭmus o praeiverĭmus
II plur.
praeierĭtis o praeiverĭtis
III plur.
praeiĕrint o praeivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praeĕam
II sing.
praeĕas
III sing.
praeĕat
I plur.
praeeāmus
II plur.
praeeātis
III plur.
praeĕant
IMPERFETTO
I sing.
praeīrem
II sing.
praeīres
III sing.
praeīret
I plur.
praeirēmus
II plur.
praeirētis
III plur.
praeīrent
PERFETTO
I sing.
praeiĕrim o praeivĕrim
II sing.
praeiĕris o praeivĕris
III sing.
praeiĕrit o praeivĕrit
I plur.
praeierĭmus o praeiverĭmus
II plur.
praeierĭtis o praeiverĭtis
III plur.
praeiĕrint o praeivĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeiissem o praeivissem
II sing.
praeiisses o praeivisses
III sing.
praeiisset o praeivisset
I plur.
praeiissēmus o praeivissēmus
II plur.
praeiissētis o praeivissētis
III plur.
praeiissent o praeivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praei
II plur.
praeīte
FUTURO
II sing.
praeĭto
III sing.
praeĭto
II plur.
praeitōte
III plur.
praeeunto
PARTICIPIO
PRESENTE
praeiens, –euntis
FUTURO
praeitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praeire
PERFETTO
praeisse o praeivisse
FUTURO
Singolare:
praeitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praeitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praeeundi
Dativo:
praeeundo
Accusativo:
ad praeeundum
Ablativo:
praeeundo
SUPINO
praeitum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praeēmĭnĕor
praeĕor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praeēlĭgo v. tr. III coniug.
praeēlĭgor v. tr. III coniug.
praeēmĭnens agg. part. pres. II cl.
praeēmĭnĕo v. tr. e intr. II coniug.
praeēmĭnĕor v. tr. e intr. II coniug.
praeĕo v. tr. e intr. anom.
praeĕor v. tr. e intr. anom.
praefāmĕn Sost. nt. III decl.
praefanda Sost. nt. pl. II decl.
praefandus agg. gerund. I cl.
praefans agg. part. pres. II cl.
praefascine avv.
praefātĭo sost. femm. III decl.
praefātĭuncŭla sost. femm. I decl.
praefatum Sost. nt. II decl.
praefatūrūs agg. part. fut.
praefātŭs sost. masch. IV decl.
praefatus agg. part. perf. I cl.
praefectĭānus agg. I cl.
praefectĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PRAEEO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android