vinco - Diatesi attiva

(vinco, vincis, vici, victum, vincĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vinco
II sing.
vincis
III sing.
vincit
I plur.
vincĭmus
II plur.
vincĭtis
III plur.
vincunt
IMPERFETTO
I sing.
vincēbam
II sing.
vincēbas
III sing.
vincēbat
I plur.
vincebāmus
II plur.
vincebātis
III plur.
vincēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vincam
II sing.
vinces
III sing.
vincet
I plur.
vincēmus
II plur.
vincētis
III plur.
vincent
PERFETTO
I sing.
vici
II sing.
vicisti
III sing.
vicit
I plur.
vicĭmus
II plur.
vicistis
III plur.
vicērunt, vicēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vicĕram
II sing.
vicĕras
III sing.
vicĕrat
I plur.
vicerāmus
II plur.
vicerātis
III plur.
vicĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
vicĕro
II sing.
vicĕris
III sing.
vicĕrit
I plur.
vicerĭmus
II plur.
vicerĭtis
III plur.
vicĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vincam
II sing.
vincas
III sing.
vincat
I plur.
vincāmus
II plur.
vincātis
III plur.
vincant
IMPERFETTO
I sing.
vincĕrem
II sing.
vincĕres
III sing.
vincĕret
I plur.
vincerēmus
II plur.
vincerētis
III plur.
vincĕrent
PERFETTO
I sing.
vicĕrim
II sing.
vicĕris
III sing.
vicĕrit
I plur.
vicerĭmus
II plur.
vicerĭtis
III plur.
vicĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vicissem
II sing.
vicisses
III sing.
vicisset
I plur.
vicissēmus
II plur.
vicissētis
III plur.
vicissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vincĕ
II plur.
vincĭte
FUTURO
II sing.
vincĭto
III sing.
vincĭto
II plur.
vincitōte
III plur.
vincunto
PARTICIPIO
PRESENTE
vincens, –entis
FUTURO
victūrūs, –a, –ūm, vincitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
vincĕre
PERFETTO
vicisse
FUTURO
Singolare:
victūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
victūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
vincendi
Dativo:
vincendo
Accusativo:
ad vincendum
Ablativo:
vincendo
SUPINO
victum

Vedi la forma passiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:VINCO100}}
---CACHE---