vīlĭcor - Diatesi passiva
(vīlĭco, vīlĭcas, vilicavi, vilicatum, vīlĭcāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vīlĭcor
II sing.
vīlĭcāris, vīlĭcāre
III sing.
vīlĭcātur
I plur.
vīlĭcāmur
II plur.
vīlĭcamĭni
III plur.
vīlĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
vīlĭcābar
II sing.
vīlĭcabāris, vīlĭcabāre
III sing.
vīlĭcabātur
I plur.
vīlĭcabāmur
II plur.
vīlĭcabamĭni
III plur.
vīlĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vīlĭcābor
II sing.
vīlĭcabĕris, vīlĭcabĕre
III sing.
vīlĭcabĭtur
I plur.
vīlĭcabĭmur
II plur.
vīlĭcabimĭni
III plur.
vīlĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
vilicatus, –a, –um sum
II sing.
vilicatus, –a, –um es
III sing.
vilicatus, –a, –um est
I plur.
vilicati, –ae, –a sumus
II plur.
vilicati, –ae, –a estis
III plur.
vilicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vilicatus, –a, –um eram
II sing.
vilicatus, –a, –um eras
III sing.
vilicatus, –a, –um erat
I plur.
vilicati, –ae, –a eramus
II plur.
vilicati, –ae, –a eratis
III plur.
vilicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
vilicatus, –a, –um ero
II sing.
vilicatus, –a, –um eris
III sing.
vilicatus, –a, –um erit
I plur.
vilicati, –ae, –a erimus
II plur.
vilicati, –ae, –a eritis
III plur.
vilicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vīlĭcer
II sing.
vīlĭcēris, vīlĭcēre
III sing.
vīlĭcētur
I plur.
vīlĭcēmur
II plur.
vīlĭcemĭni
III plur.
vīlĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
vīlĭcārer
II sing.
vīlĭcarēris, vīlĭcarēre
III sing.
vīlĭcarētur
I plur.
vīlĭcarēmur
II plur.
vīlĭcaremĭni
III plur.
vīlĭcarentur
PERFETTO
I sing.
vilicatus, –a, –um sim
II sing.
vilicatus, –a, –um sis
III sing.
vilicatus, –a, –um sit
I plur.
vilicati, –ae, –a simus
II plur.
vilicati, –ae, –a sitis
III plur.
vilicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vilicatus, –a, –um essem
II sing.
vilicatus, –a, –um esses
III sing.
vilicatus, –a, –um esset
I plur.
vilicati, –ae, –a essemus
II plur.
vilicati, –ae, –a essetis
III plur.
vilicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vīlĭcāre
II plur.
vīlĭcamĭni
FUTURO
II sing.
vīlĭcātor
III sing.
vīlĭcātor
II plur.
–
III plur.
vīlĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
vilicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
vīlĭcāri
PERFETTO
Singolare:
vilicatus, –a, –um esse
Plurale:
vilicati, –ae, –a esse
FUTURO
vilicatum esse
GERUNDIVO
vīlĭcandus, –a, –um
SUPINO
vilicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
vīlĭcor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android