Donazione

vīliscens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
vīliscens
Gen.
vīliscentis
Dat.
vīliscenti
Acc.
vīliscentem
Abl.
vīliscens
Voc.
vīliscenti
PLURALE
Nom.
vīliscentes
Gen.
vīliscentium
Dat.
vīliscentibus
Acc.
vīliscentes
Abl.
vīliscentes
Voc.
vīliscentibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
vīliscens
Gen.
vīliscentis
Dat.
vīliscenti
Acc.
vīliscentem
Abl.
vīliscens
Voc.
vīliscenti
PLURALE
Nom.
vīliscentes
Gen.
vīliscentium
Dat.
vīliscentibus
Acc.
vīliscentes
Abl.
vīliscentes
Voc.
vīliscentibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
vīliscens
Gen.
vīliscentis
Dat.
vīliscenti
Acc.
vīliscens
Abl.
vīliscens
Voc.
vīliscenti
PLURALE
Nom.
vīliscentia
Gen.
vīliscentium
Dat.
vīliscentibus
Acc.
vīliscentia
Abl.
vīliscentia
Voc.
vīliscentibus

‹ vīlis
vīlisco ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
vīlĭcus agg. I cl.
vīlĭfĭcans agg. part. pres. II cl.
vīlĭfĭco v. tr. I coniug.
vīlĭfĭcor v. tr. I coniug.
vīlis agg. II cl.
vīliscens agg. part. pres. II cl.
vīlisco v. intr. III coniug.
vīlĭtans agg. part. pres. II cl.
vīlĭtās sost. femm. III decl.
vīlĭtĕr avv.
vīlĭto v. tr. I coniug.
vīlĭtor v. tr. I coniug.
villa sost. femm. I decl.
villāris agg. II cl.
villātĭcus agg. I cl.
villĭcans agg. part. pres. II cl.
villicatūrūs agg. part. fut.
villicatus agg. part. perf. I cl.
villicatus agg. inf. perf.
villĭco v. tr. e intr. I coniug.
{{ID:VILISCENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android