vĭgōror - Diatesi passiva
(vĭgōro, vĭgōras, vigoratum, vĭgōrāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vĭgōror
II sing.
vĭgōrāris, vĭgōrāre
III sing.
vĭgōrātur
I plur.
vĭgōrāmur
II plur.
vĭgōramĭni
III plur.
vĭgōrantur
IMPERFETTO
I sing.
vĭgōrābar
II sing.
vĭgōrabāris, vĭgōrabāre
III sing.
vĭgōrabātur
I plur.
vĭgōrabāmur
II plur.
vĭgōrabamĭni
III plur.
vĭgōrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vĭgōrābor
II sing.
vĭgōrabĕris, vĭgōrabĕre
III sing.
vĭgōrabĭtur
I plur.
vĭgōrabĭmur
II plur.
vĭgōrabimĭni
III plur.
vĭgōrabuntur
PERFETTO
I sing.
vigoratus, –a, –um sum
II sing.
vigoratus, –a, –um es
III sing.
vigoratus, –a, –um est
I plur.
vigorati, –ae, –a sumus
II plur.
vigorati, –ae, –a estis
III plur.
vigorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vigoratus, –a, –um eram
II sing.
vigoratus, –a, –um eras
III sing.
vigoratus, –a, –um erat
I plur.
vigorati, –ae, –a eramus
II plur.
vigorati, –ae, –a eratis
III plur.
vigorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
vigoratus, –a, –um ero
II sing.
vigoratus, –a, –um eris
III sing.
vigoratus, –a, –um erit
I plur.
vigorati, –ae, –a erimus
II plur.
vigorati, –ae, –a eritis
III plur.
vigorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vĭgōrer
II sing.
vĭgōrēris, vĭgōrēre
III sing.
vĭgōrētur
I plur.
vĭgōrēmur
II plur.
vĭgōremĭni
III plur.
vĭgōrentur
IMPERFETTO
I sing.
vĭgōrārer
II sing.
vĭgōrarēris, vĭgōrarēre
III sing.
vĭgōrarētur
I plur.
vĭgōrarēmur
II plur.
vĭgōraremĭni
III plur.
vĭgōrarentur
PERFETTO
I sing.
vigoratus, –a, –um sim
II sing.
vigoratus, –a, –um sis
III sing.
vigoratus, –a, –um sit
I plur.
vigorati, –ae, –a simus
II plur.
vigorati, –ae, –a sitis
III plur.
vigorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vigoratus, –a, –um essem
II sing.
vigoratus, –a, –um esses
III sing.
vigoratus, –a, –um esset
I plur.
vigorati, –ae, –a essemus
II plur.
vigorati, –ae, –a essetis
III plur.
vigorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vĭgōrāre
II plur.
vĭgōramĭni
FUTURO
II sing.
vĭgōrātor
III sing.
vĭgōrātor
II plur.
–
III plur.
vĭgōrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
vigoratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
vĭgōrāri
PERFETTO
Singolare:
vigoratus, –a, –um esse
Plurale:
vigorati, –ae, –a esse
FUTURO
vigoratum esse
GERUNDIVO
vĭgōrandus, –a, –um
SUPINO
vigoratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
vĭgōror v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android