supteror - Diatesi passiva
(suptero, supteris, suptrivi, suptritum, supterĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
supteror
II sing.
supterĕris, supterĕre
III sing.
supterĭtur
I plur.
supterĭmur
II plur.
supterimĭni
III plur.
supteruntur
IMPERFETTO
I sing.
supterēbar
II sing.
supterebāris, supterebāre
III sing.
supterebātur
I plur.
supterebāmur
II plur.
supterebamĭni
III plur.
supterebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
supterar
II sing.
supterēris, supterēre
III sing.
supterētur
I plur.
supterēmur
II plur.
supteremĭni
III plur.
supterentur
PERFETTO
I sing.
suptritus, –a, –um sum
II sing.
suptritus, –a, –um es
III sing.
suptritus, –a, –um est
I plur.
suptriti, –ae, –a sumus
II plur.
suptriti, –ae, –a estis
III plur.
suptriti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suptritus, –a, –um eram
II sing.
suptritus, –a, –um eras
III sing.
suptritus, –a, –um erat
I plur.
suptriti, –ae, –a eramus
II plur.
suptriti, –ae, –a eratis
III plur.
suptriti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
suptritus, –a, –um ero
II sing.
suptritus, –a, –um eris
III sing.
suptritus, –a, –um erit
I plur.
suptriti, –ae, –a erimus
II plur.
suptriti, –ae, –a eritis
III plur.
suptriti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
supterar
II sing.
supterāris, supterāre
III sing.
supterātur
I plur.
supterāmur
II plur.
supteramĭni
III plur.
supterantur
IMPERFETTO
I sing.
supterĕrer
II sing.
suptererēris, suptererēre
III sing.
suptererētur
I plur.
suptererēmur
II plur.
suptereremĭni
III plur.
suptererentur
PERFETTO
I sing.
suptritus, –a, –um sim
II sing.
suptritus, –a, –um sis
III sing.
suptritus, –a, –um sit
I plur.
suptriti, –ae, –a simus
II plur.
suptriti, –ae, –a sitis
III plur.
suptriti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suptritus, –a, –um essem
II sing.
suptritus, –a, –um esses
III sing.
suptritus, –a, –um esset
I plur.
suptriti, –ae, –a essemus
II plur.
suptriti, –ae, –a essetis
III plur.
suptriti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
supterĕre
II plur.
supterimĭni
FUTURO
II sing.
supterĭtor
III sing.
supterĭtor
II plur.
–
III plur.
supteruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
suptritus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
supteri
PERFETTO
Singolare:
suptritus, –a, –um esse
Plurale:
suptriti, –ae, –a esse
FUTURO
suptritum esse
GERUNDIVO
supterendus, –a, –um
SUPINO
suptritu
Vedi la forma attiva di questo lemma
supteror v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android