suptrahor - Diatesi passiva
(suptraho, suptrahis, suptraxi, suptractum, suptrahĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
suptrahor
II sing.
suptrahĕris, suptrahĕre
III sing.
suptrahĭtur
I plur.
suptrahĭmur
II plur.
suptrahimĭni
III plur.
suptrahuntur
IMPERFETTO
I sing.
suptrahēbar
II sing.
suptrahebāris, suptrahebāre
III sing.
suptrahebātur
I plur.
suptrahebāmur
II plur.
suptrahebamĭni
III plur.
suptrahebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
suptrahar
II sing.
suptrahēris, suptrahēre
III sing.
suptrahētur
I plur.
suptrahēmur
II plur.
suptrahemĭni
III plur.
suptrahentur
PERFETTO
I sing.
suptractus, –a, –um sum
II sing.
suptractus, –a, –um es
III sing.
suptractus, –a, –um est
I plur.
suptracti, –ae, –a sumus
II plur.
suptracti, –ae, –a estis
III plur.
suptracti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suptractus, –a, –um eram
II sing.
suptractus, –a, –um eras
III sing.
suptractus, –a, –um erat
I plur.
suptracti, –ae, –a eramus
II plur.
suptracti, –ae, –a eratis
III plur.
suptracti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
suptractus, –a, –um ero
II sing.
suptractus, –a, –um eris
III sing.
suptractus, –a, –um erit
I plur.
suptracti, –ae, –a erimus
II plur.
suptracti, –ae, –a eritis
III plur.
suptracti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
suptrahar
II sing.
suptrahāris, suptrahāre
III sing.
suptrahātur
I plur.
suptrahāmur
II plur.
suptrahamĭni
III plur.
suptrahantur
IMPERFETTO
I sing.
suptrahĕrer
II sing.
suptraherēris, suptraherēre
III sing.
suptraherētur
I plur.
suptraherēmur
II plur.
suptraheremĭni
III plur.
suptraherentur
PERFETTO
I sing.
suptractus, –a, –um sim
II sing.
suptractus, –a, –um sis
III sing.
suptractus, –a, –um sit
I plur.
suptracti, –ae, –a simus
II plur.
suptracti, –ae, –a sitis
III plur.
suptracti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suptractus, –a, –um essem
II sing.
suptractus, –a, –um esses
III sing.
suptractus, –a, –um esset
I plur.
suptracti, –ae, –a essemus
II plur.
suptracti, –ae, –a essetis
III plur.
suptracti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
suptrahĕre
II plur.
suptrahimĭni
FUTURO
II sing.
suptrahĭtor
III sing.
suptrahĭtor
II plur.
–
III plur.
suptrahuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
suptractus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
suptrahi
PERFETTO
Singolare:
suptractus, –a, –um esse
Plurale:
suptracti, –ae, –a esse
FUTURO
suptractum esse
GERUNDIVO
suptrahendus, –a, –um
SUPINO
suptractu
Vedi la forma attiva di questo lemma
suptrahor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android