supplĭcor - Diatesi passiva
(supplĭco, supplĭcas, supplicavi, supplicatum, supplĭcāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
supplĭcor
II sing.
supplĭcāris, supplĭcāre
III sing.
supplĭcātur
I plur.
supplĭcāmur
II plur.
supplĭcamĭni
III plur.
supplĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
supplĭcābar
II sing.
supplĭcabāris, supplĭcabāre
III sing.
supplĭcabātur
I plur.
supplĭcabāmur
II plur.
supplĭcabamĭni
III plur.
supplĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
supplĭcābor
II sing.
supplĭcabĕris, supplĭcabĕre
III sing.
supplĭcabĭtur
I plur.
supplĭcabĭmur
II plur.
supplĭcabimĭni
III plur.
supplĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
supplicatus, –a, –um sum
II sing.
supplicatus, –a, –um es
III sing.
supplicatus, –a, –um est
I plur.
supplicati, –ae, –a sumus
II plur.
supplicati, –ae, –a estis
III plur.
supplicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
supplicatus, –a, –um eram
II sing.
supplicatus, –a, –um eras
III sing.
supplicatus, –a, –um erat
I plur.
supplicati, –ae, –a eramus
II plur.
supplicati, –ae, –a eratis
III plur.
supplicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
supplicatus, –a, –um ero
II sing.
supplicatus, –a, –um eris
III sing.
supplicatus, –a, –um erit
I plur.
supplicati, –ae, –a erimus
II plur.
supplicati, –ae, –a eritis
III plur.
supplicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
supplĭcer
II sing.
supplĭcēris, supplĭcēre
III sing.
supplĭcētur
I plur.
supplĭcēmur
II plur.
supplĭcemĭni
III plur.
supplĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
supplĭcārer
II sing.
supplĭcarēris, supplĭcarēre
III sing.
supplĭcarētur
I plur.
supplĭcarēmur
II plur.
supplĭcaremĭni
III plur.
supplĭcarentur
PERFETTO
I sing.
supplicatus, –a, –um sim
II sing.
supplicatus, –a, –um sis
III sing.
supplicatus, –a, –um sit
I plur.
supplicati, –ae, –a simus
II plur.
supplicati, –ae, –a sitis
III plur.
supplicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
supplicatus, –a, –um essem
II sing.
supplicatus, –a, –um esses
III sing.
supplicatus, –a, –um esset
I plur.
supplicati, –ae, –a essemus
II plur.
supplicati, –ae, –a essetis
III plur.
supplicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
supplĭcāre
II plur.
supplĭcamĭni
FUTURO
II sing.
supplĭcātor
III sing.
supplĭcātor
II plur.
–
III plur.
supplĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
supplicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
supplĭcāri
PERFETTO
Singolare:
supplicatus, –a, –um esse
Plurale:
supplicati, –ae, –a esse
FUTURO
supplicatum esse
GERUNDIVO
supplĭcandus, –a, –um
SUPINO
supplicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
supplĭcor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android