suppĕtĭor - Diatesi attiva
(suppĕtĭor, suppĕtĭāris, suppetiatus sum, suppĕtĭāri)verbo intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
suppĕtĭor
II sing.
suppĕtĭāris, suppĕtĭāre
III sing.
suppĕtĭātur
I plur.
suppĕtĭāmur
II plur.
suppĕtĭamĭni
III plur.
suppĕtĭantur
IMPERFETTO
I sing.
suppĕtĭābar
II sing.
suppĕtĭabāris, suppĕtĭabāre
III sing.
suppĕtĭabātur
I plur.
suppĕtĭabāmus
II plur.
suppĕtĭabamĭni
III plur.
suppĕtĭantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
suppĕtĭābor
II sing.
suppĕtĭabĕris, suppĕtĭabĕre
III sing.
suppĕtĭabĭtur
I plur.
suppĕtĭabĭmur
II plur.
suppĕtĭabimĭni
III plur.
suppĕtĭabuntur
PERFETTO
I sing.
suppetiatus, –a, –um sum
II sing.
suppetiatus, –a, –um es
III sing.
suppetiatus, –a, –um est
I plur.
suppetiati, –ae, –a sumus
II plur.
suppetiati, –ae, –a estis
III plur.
suppetiati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suppetiatus, –a, –um eram
II sing.
suppetiatus, –a, –um eras
III sing.
suppetiatus, –a, –um erat
I plur.
suppetiati, –ae, –a eramus
II plur.
suppetiati, –ae, –a eratis
III plur.
suppetiati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
suppetiatus, –a, –um ero
II sing.
suppetiatus, –a, –um eris
III sing.
suppetiatus, –a, –um erit
I plur.
suppetiati, –ae, –a erimus
II plur.
suppetiati, –ae, –a eritis
III plur.
suppetiati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
suppĕtĭer
II sing.
suppĕtĭēris, suppĕtĭēre
III sing.
suppĕtĭētur
I plur.
suppĕtĭēmur
II plur.
suppĕtĭemĭni
III plur.
suppĕtĭentur
IMPERFETTO
I sing.
suppĕtĭārer
II sing.
suppĕtĭarēris, suppĕtĭarēre
III sing.
suppĕtĭarētur
I plur.
suppĕtĭāremur
II plur.
suppĕtĭaremĭni
III plur.
suppĕtĭarentur
PERFETTO
I sing.
suppetiatus, –a, –um sim
II sing.
suppetiatus, –a, –um sis
III sing.
suppetiatus, –a, –um sit
I plur.
suppetiati, –ae, –a simus
II plur.
suppetiati, –ae, –a sitis
III plur.
suppetiati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suppetiatus, –a, –um essem
II sing.
suppetiatus, –a, –um esses
III sing.
suppetiatus, –a, –um esset
I plur.
suppetiati, –ae, –a essemus
II plur.
suppetiati, –ae, –a essetis
III plur.
suppetiati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
suppĕtĭāre
II plur.
suppĕtĭamĭni
FUTURO
II sing.
suppĕtĭātor
III sing.
suppĕtĭātor
II plur.
–
III plur.
suppĕtĭantor
INFINITO
PRESENTE
suppĕtĭāri
PERFETTO
Singolare:
suppetiatus, –a, –um esse
Plurale:
suppetiati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
suppetiatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
suppetiatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
suppĕtĭans, –antis
FUTURO
suppetiatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
suppetiatum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
suppĕtĭandi
Dativo:
suppĕtĭando
Accusativo:
suppĕtĭandum
Ablativo:
suppĕtĭando
GERUNDIVO
–
suppĕtĭor v. intr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android