subvĕhor - Diatesi passiva
(subvĕho, subvĕhis, subvexi, subvectum, subvĕhĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
subvĕhor
II sing.
subvĕhĕris, subvĕhĕre
III sing.
subvĕhĭtur
I plur.
subvĕhĭmur
II plur.
subvĕhimĭni
III plur.
subvĕhuntur
IMPERFETTO
I sing.
subvĕhēbar
II sing.
subvĕhebāris, subvĕhebāre
III sing.
subvĕhebātur
I plur.
subvĕhebāmur
II plur.
subvĕhebamĭni
III plur.
subvĕhebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
subvĕhar
II sing.
subvĕhēris, subvĕhēre
III sing.
subvĕhētur
I plur.
subvĕhēmur
II plur.
subvĕhemĭni
III plur.
subvĕhentur
PERFETTO
I sing.
subvectus, –a, –um sum
II sing.
subvectus, –a, –um es
III sing.
subvectus, –a, –um est
I plur.
subvecti, –ae, –a sumus
II plur.
subvecti, –ae, –a estis
III plur.
subvecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subvectus, –a, –um eram
II sing.
subvectus, –a, –um eras
III sing.
subvectus, –a, –um erat
I plur.
subvecti, –ae, –a eramus
II plur.
subvecti, –ae, –a eratis
III plur.
subvecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
subvectus, –a, –um ero
II sing.
subvectus, –a, –um eris
III sing.
subvectus, –a, –um erit
I plur.
subvecti, –ae, –a erimus
II plur.
subvecti, –ae, –a eritis
III plur.
subvecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
subvĕhar
II sing.
subvĕhāris, subvĕhāre
III sing.
subvĕhātur
I plur.
subvĕhāmur
II plur.
subvĕhamĭni
III plur.
subvĕhantur
IMPERFETTO
I sing.
subvĕhĕrer
II sing.
subvĕherēris, subvĕherēre
III sing.
subvĕherētur
I plur.
subvĕherēmur
II plur.
subvĕheremĭni
III plur.
subvĕherentur
PERFETTO
I sing.
subvectus, –a, –um sim
II sing.
subvectus, –a, –um sis
III sing.
subvectus, –a, –um sit
I plur.
subvecti, –ae, –a simus
II plur.
subvecti, –ae, –a sitis
III plur.
subvecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subvectus, –a, –um essem
II sing.
subvectus, –a, –um esses
III sing.
subvectus, –a, –um esset
I plur.
subvecti, –ae, –a essemus
II plur.
subvecti, –ae, –a essetis
III plur.
subvecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
subvĕhĕre
II plur.
subvĕhimĭni
FUTURO
II sing.
subvĕhĭtor
III sing.
subvĕhĭtor
II plur.
–
III plur.
subvĕhuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
subvectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
subvĕhi
PERFETTO
Singolare:
subvectus, –a, –um esse
Plurale:
subvecti, –ae, –a esse
FUTURO
subvectum esse
GERUNDIVO
subvĕhendus, –a, –um
SUPINO
subvectu
Vedi la forma attiva di questo lemma
subvĕhor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android