subponor - Diatesi passiva
(subpono, subponis, subposui, subpositum, subponĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
subponor
II sing.
subponĕris, subponĕre
III sing.
subponĭtur
I plur.
subponĭmur
II plur.
subponimĭni
III plur.
subponuntur
IMPERFETTO
I sing.
subponēbar
II sing.
subponebāris, subponebāre
III sing.
subponebātur
I plur.
subponebāmur
II plur.
subponebamĭni
III plur.
subponebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
subponar
II sing.
subponēris, subponēre
III sing.
subponētur
I plur.
subponēmur
II plur.
subponemĭni
III plur.
subponentur
PERFETTO
I sing.
subpositus, –a, –um sum
II sing.
subpositus, –a, –um es
III sing.
subpositus, –a, –um est
I plur.
subpositi, –ae, –a sumus
II plur.
subpositi, –ae, –a estis
III plur.
subpositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subpositus, –a, –um eram
II sing.
subpositus, –a, –um eras
III sing.
subpositus, –a, –um erat
I plur.
subpositi, –ae, –a eramus
II plur.
subpositi, –ae, –a eratis
III plur.
subpositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
subpositus, –a, –um ero
II sing.
subpositus, –a, –um eris
III sing.
subpositus, –a, –um erit
I plur.
subpositi, –ae, –a erimus
II plur.
subpositi, –ae, –a eritis
III plur.
subpositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
subponar
II sing.
subponāris, subponāre
III sing.
subponātur
I plur.
subponāmur
II plur.
subponamĭni
III plur.
subponantur
IMPERFETTO
I sing.
subponĕrer
II sing.
subponerēris, subponerēre
III sing.
subponerētur
I plur.
subponerēmur
II plur.
subponeremĭni
III plur.
subponerentur
PERFETTO
I sing.
subpositus, –a, –um sim
II sing.
subpositus, –a, –um sis
III sing.
subpositus, –a, –um sit
I plur.
subpositi, –ae, –a simus
II plur.
subpositi, –ae, –a sitis
III plur.
subpositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subpositus, –a, –um essem
II sing.
subpositus, –a, –um esses
III sing.
subpositus, –a, –um esset
I plur.
subpositi, –ae, –a essemus
II plur.
subpositi, –ae, –a essetis
III plur.
subpositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
subponĕre
II plur.
subponimĭni
FUTURO
II sing.
subponĭtor
III sing.
subponĭtor
II plur.
–
III plur.
subponuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
subpositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
subponi
PERFETTO
Singolare:
subpositus, –a, –um esse
Plurale:
subpositi, –ae, –a esse
FUTURO
subpositum esse
GERUNDIVO
subponendus, –a, –um
SUPINO
subpositu
Vedi la forma attiva di questo lemma
subponor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android