subplicor - Diatesi passiva
(subplico, subplicas, subplicavi, subplicatum, subplicāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
subplicor
II sing.
subplicāris, subplicāre
III sing.
subplicātur
I plur.
subplicāmur
II plur.
subplicamĭni
III plur.
subplicantur
IMPERFETTO
I sing.
subplicābar
II sing.
subplicabāris, subplicabāre
III sing.
subplicabātur
I plur.
subplicabāmur
II plur.
subplicabamĭni
III plur.
subplicabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
subplicābor
II sing.
subplicabĕris, subplicabĕre
III sing.
subplicabĭtur
I plur.
subplicabĭmur
II plur.
subplicabimĭni
III plur.
subplicabuntur
PERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um sum
II sing.
subplicatus, –a, –um es
III sing.
subplicatus, –a, –um est
I plur.
subplicati, –ae, –a sumus
II plur.
subplicati, –ae, –a estis
III plur.
subplicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um eram
II sing.
subplicatus, –a, –um eras
III sing.
subplicatus, –a, –um erat
I plur.
subplicati, –ae, –a eramus
II plur.
subplicati, –ae, –a eratis
III plur.
subplicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
subplicatus, –a, –um ero
II sing.
subplicatus, –a, –um eris
III sing.
subplicatus, –a, –um erit
I plur.
subplicati, –ae, –a erimus
II plur.
subplicati, –ae, –a eritis
III plur.
subplicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
subplicer
II sing.
subplicēris, subplicēre
III sing.
subplicētur
I plur.
subplicēmur
II plur.
subplicemĭni
III plur.
subplicentur
IMPERFETTO
I sing.
subplicārer
II sing.
subplicarēris, subplicarēre
III sing.
subplicarētur
I plur.
subplicarēmur
II plur.
subplicaremĭni
III plur.
subplicarentur
PERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um sim
II sing.
subplicatus, –a, –um sis
III sing.
subplicatus, –a, –um sit
I plur.
subplicati, –ae, –a simus
II plur.
subplicati, –ae, –a sitis
III plur.
subplicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um essem
II sing.
subplicatus, –a, –um esses
III sing.
subplicatus, –a, –um esset
I plur.
subplicati, –ae, –a essemus
II plur.
subplicati, –ae, –a essetis
III plur.
subplicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
subplicāre
II plur.
subplicamĭni
FUTURO
II sing.
subplicātor
III sing.
subplicātor
II plur.
–
III plur.
subplicantor
PARTICIPIO
PERFETTO
subplicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
subplicāri
PERFETTO
Singolare:
subplicatus, –a, –um esse
Plurale:
subplicati, –ae, –a esse
FUTURO
subplicatum esse
GERUNDIVO
subplicandus, –a, –um
SUPINO
subplicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
subplicor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android