subplicor - Diatesi passiva

(subplico, subplicas, subplicavi, subplicatum, subplicāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
subplicor
II sing.
subplicāris, subplicāre
III sing.
subplicātur
I plur.
subplicāmur
II plur.
subplicamĭni
III plur.
subplicantur
IMPERFETTO
I sing.
subplicābar
II sing.
subplicabāris, subplicabāre
III sing.
subplicabātur
I plur.
subplicabāmur
II plur.
subplicabamĭni
III plur.
subplicabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
subplicābor
II sing.
subplicabĕris, subplicabĕre
III sing.
subplicabĭtur
I plur.
subplicabĭmur
II plur.
subplicabimĭni
III plur.
subplicabuntur
PERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um sum
II sing.
subplicatus, –a, –um es
III sing.
subplicatus, –a, –um est
I plur.
subplicati, –ae, –a sumus
II plur.
subplicati, –ae, –a estis
III plur.
subplicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um eram
II sing.
subplicatus, –a, –um eras
III sing.
subplicatus, –a, –um erat
I plur.
subplicati, –ae, –a eramus
II plur.
subplicati, –ae, –a eratis
III plur.
subplicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
subplicatus, –a, –um ero
II sing.
subplicatus, –a, –um eris
III sing.
subplicatus, –a, –um erit
I plur.
subplicati, –ae, –a erimus
II plur.
subplicati, –ae, –a eritis
III plur.
subplicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
subplicer
II sing.
subplicēris, subplicēre
III sing.
subplicētur
I plur.
subplicēmur
II plur.
subplicemĭni
III plur.
subplicentur
IMPERFETTO
I sing.
subplicārer
II sing.
subplicarēris, subplicarēre
III sing.
subplicarētur
I plur.
subplicarēmur
II plur.
subplicaremĭni
III plur.
subplicarentur
PERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um sim
II sing.
subplicatus, –a, –um sis
III sing.
subplicatus, –a, –um sit
I plur.
subplicati, –ae, –a simus
II plur.
subplicati, –ae, –a sitis
III plur.
subplicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subplicatus, –a, –um essem
II sing.
subplicatus, –a, –um esses
III sing.
subplicatus, –a, –um esset
I plur.
subplicati, –ae, –a essemus
II plur.
subplicati, –ae, –a essetis
III plur.
subplicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
subplicāre
II plur.
subplicamĭni
FUTURO
II sing.
subplicātor
III sing.
subplicātor
II plur.
III plur.
subplicantor
PARTICIPIO
PERFETTO
subplicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
subplicāri
PERFETTO
Singolare:
subplicatus, –a, –um esse
Plurale:
subplicati, –ae, –a esse
FUTURO
subplicatum esse
GERUNDIVO
subplicandus, –a, –um
SUPINO
subplicatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:SUBPLICOR100}}