rĕvincor - Diatesi passiva
(rĕvinco, rĕvincis, revici, revictum, rĕvincĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rĕvincor
II sing.
rĕvincĕris, rĕvincĕre
III sing.
rĕvincĭtur
I plur.
rĕvincĭmur
II plur.
rĕvincimĭni
III plur.
rĕvincuntur
IMPERFETTO
I sing.
rĕvincēbar
II sing.
rĕvincebāris, rĕvincebāre
III sing.
rĕvincebātur
I plur.
rĕvincebāmur
II plur.
rĕvincebamĭni
III plur.
rĕvincebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rĕvincar
II sing.
rĕvincēris, rĕvincēre
III sing.
rĕvincētur
I plur.
rĕvincēmur
II plur.
rĕvincemĭni
III plur.
rĕvincentur
PERFETTO
I sing.
revictus, –a, –um sum
II sing.
revictus, –a, –um es
III sing.
revictus, –a, –um est
I plur.
revicti, –ae, –a sumus
II plur.
revicti, –ae, –a estis
III plur.
revicti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
revictus, –a, –um eram
II sing.
revictus, –a, –um eras
III sing.
revictus, –a, –um erat
I plur.
revicti, –ae, –a eramus
II plur.
revicti, –ae, –a eratis
III plur.
revicti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
revictus, –a, –um ero
II sing.
revictus, –a, –um eris
III sing.
revictus, –a, –um erit
I plur.
revicti, –ae, –a erimus
II plur.
revicti, –ae, –a eritis
III plur.
revicti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rĕvincar
II sing.
rĕvincāris, rĕvincāre
III sing.
rĕvincātur
I plur.
rĕvincāmur
II plur.
rĕvincamĭni
III plur.
rĕvincantur
IMPERFETTO
I sing.
rĕvincĕrer
II sing.
rĕvincerēris, rĕvincerēre
III sing.
rĕvincerētur
I plur.
rĕvincerēmur
II plur.
rĕvinceremĭni
III plur.
rĕvincerentur
PERFETTO
I sing.
revictus, –a, –um sim
II sing.
revictus, –a, –um sis
III sing.
revictus, –a, –um sit
I plur.
revicti, –ae, –a simus
II plur.
revicti, –ae, –a sitis
III plur.
revicti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
revictus, –a, –um essem
II sing.
revictus, –a, –um esses
III sing.
revictus, –a, –um esset
I plur.
revicti, –ae, –a essemus
II plur.
revicti, –ae, –a essetis
III plur.
revicti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rĕvincĕre
II plur.
rĕvincimĭni
FUTURO
II sing.
rĕvincĭtor
III sing.
rĕvincĭtor
II plur.
–
III plur.
rĕvincuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
revictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rĕvinci
PERFETTO
Singolare:
revictus, –a, –um esse
Plurale:
revicti, –ae, –a esse
FUTURO
revictum esse
GERUNDIVO
rĕvincendus, –a, –um
SUPINO
revictu
Vedi la forma attiva di questo lemma
rĕvincor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android