resciscor - Diatesi passiva
(rescisco, resciscis, rescii, rescitum, resciscĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
resciscor
II sing.
resciscĕris, resciscĕre
III sing.
resciscĭtur
I plur.
resciscĭmur
II plur.
resciscimĭni
III plur.
resciscuntur
IMPERFETTO
I sing.
resciscēbar
II sing.
resciscebāris, resciscebāre
III sing.
resciscebātur
I plur.
resciscebāmur
II plur.
resciscebamĭni
III plur.
resciscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
resciscar
II sing.
resciscēris, resciscēre
III sing.
resciscētur
I plur.
resciscēmur
II plur.
resciscemĭni
III plur.
resciscentur
PERFETTO
I sing.
rescitus, –a, –um sum
II sing.
rescitus, –a, –um es
III sing.
rescitus, –a, –um est
I plur.
resciti, –ae, –a sumus
II plur.
resciti, –ae, –a estis
III plur.
resciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rescitus, –a, –um eram
II sing.
rescitus, –a, –um eras
III sing.
rescitus, –a, –um erat
I plur.
resciti, –ae, –a eramus
II plur.
resciti, –ae, –a eratis
III plur.
resciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
rescitus, –a, –um ero
II sing.
rescitus, –a, –um eris
III sing.
rescitus, –a, –um erit
I plur.
resciti, –ae, –a erimus
II plur.
resciti, –ae, –a eritis
III plur.
resciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
resciscar
II sing.
resciscāris, resciscāre
III sing.
resciscātur
I plur.
resciscāmur
II plur.
resciscamĭni
III plur.
resciscantur
IMPERFETTO
I sing.
resciscĕrer
II sing.
resciscerēris, resciscerēre
III sing.
resciscerētur
I plur.
resciscerēmur
II plur.
rescisceremĭni
III plur.
resciscerentur
PERFETTO
I sing.
rescitus, –a, –um sim
II sing.
rescitus, –a, –um sis
III sing.
rescitus, –a, –um sit
I plur.
resciti, –ae, –a simus
II plur.
resciti, –ae, –a sitis
III plur.
resciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rescitus, –a, –um essem
II sing.
rescitus, –a, –um esses
III sing.
rescitus, –a, –um esset
I plur.
resciti, –ae, –a essemus
II plur.
resciti, –ae, –a essetis
III plur.
resciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
resciscĕre
II plur.
resciscimĭni
FUTURO
II sing.
resciscĭtor
III sing.
resciscĭtor
II plur.
–
III plur.
resciscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
rescitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rescisci
PERFETTO
Singolare:
rescitus, –a, –um esse
Plurale:
resciti, –ae, –a esse
FUTURO
rescitum esse
GERUNDIVO
resciscendus, –a, –um
SUPINO
rescitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
resciscor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android