quaestĭōnor - Diatesi passiva
(quaestĭōno, quaestĭōnas, quaestionavi, quaestionatum, quaestĭōnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
quaestĭōnor
II sing.
quaestĭōnāris, quaestĭōnāre
III sing.
quaestĭōnātur
I plur.
quaestĭōnāmur
II plur.
quaestĭōnamĭni
III plur.
quaestĭōnantur
IMPERFETTO
I sing.
quaestĭōnābar
II sing.
quaestĭōnabāris, quaestĭōnabāre
III sing.
quaestĭōnabātur
I plur.
quaestĭōnabāmur
II plur.
quaestĭōnabamĭni
III plur.
quaestĭōnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
quaestĭōnābor
II sing.
quaestĭōnabĕris, quaestĭōnabĕre
III sing.
quaestĭōnabĭtur
I plur.
quaestĭōnabĭmur
II plur.
quaestĭōnabimĭni
III plur.
quaestĭōnabuntur
PERFETTO
I sing.
quaestionatus, –a, –um sum
II sing.
quaestionatus, –a, –um es
III sing.
quaestionatus, –a, –um est
I plur.
quaestionati, –ae, –a sumus
II plur.
quaestionati, –ae, –a estis
III plur.
quaestionati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
quaestionatus, –a, –um eram
II sing.
quaestionatus, –a, –um eras
III sing.
quaestionatus, –a, –um erat
I plur.
quaestionati, –ae, –a eramus
II plur.
quaestionati, –ae, –a eratis
III plur.
quaestionati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
quaestionatus, –a, –um ero
II sing.
quaestionatus, –a, –um eris
III sing.
quaestionatus, –a, –um erit
I plur.
quaestionati, –ae, –a erimus
II plur.
quaestionati, –ae, –a eritis
III plur.
quaestionati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
quaestĭōner
II sing.
quaestĭōnēris, quaestĭōnēre
III sing.
quaestĭōnētur
I plur.
quaestĭōnēmur
II plur.
quaestĭōnemĭni
III plur.
quaestĭōnentur
IMPERFETTO
I sing.
quaestĭōnārer
II sing.
quaestĭōnarēris, quaestĭōnarēre
III sing.
quaestĭōnarētur
I plur.
quaestĭōnarēmur
II plur.
quaestĭōnaremĭni
III plur.
quaestĭōnarentur
PERFETTO
I sing.
quaestionatus, –a, –um sim
II sing.
quaestionatus, –a, –um sis
III sing.
quaestionatus, –a, –um sit
I plur.
quaestionati, –ae, –a simus
II plur.
quaestionati, –ae, –a sitis
III plur.
quaestionati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
quaestionatus, –a, –um essem
II sing.
quaestionatus, –a, –um esses
III sing.
quaestionatus, –a, –um esset
I plur.
quaestionati, –ae, –a essemus
II plur.
quaestionati, –ae, –a essetis
III plur.
quaestionati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
quaestĭōnāre
II plur.
quaestĭōnamĭni
FUTURO
II sing.
quaestĭōnātor
III sing.
quaestĭōnātor
II plur.
–
III plur.
quaestĭōnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
quaestionatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
quaestĭōnāri
PERFETTO
Singolare:
quaestionatus, –a, –um esse
Plurale:
quaestionati, –ae, –a esse
FUTURO
quaestionatum esse
GERUNDIVO
quaestĭōnandus, –a, –um
SUPINO
quaestionatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
quaestĭōnor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android