prōlŏquor - Diatesi attiva
(prōlŏquor, prōlŏquĕris, prolocutus sum, prōlŏqui)verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōlŏquor
II sing.
prōlŏquĕris, prōlŏquĕre
III sing.
prōlŏquĭtur
I plur.
prōlŏquĭmur
II plur.
prōlŏquimĭni
III plur.
prōlŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
prōlŏquēbar
II sing.
prōlŏquebāris, prōlŏquebāre
III sing.
prōlŏquebātur
I plur.
prōlŏquebāmur
II plur.
prōlŏquebamĭni
III plur.
prōlŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōlŏquar
II sing.
prōlŏquēris, prōlŏquēre
III sing.
prōlŏquētur
I plur.
prōlŏquēmur
II plur.
prōlŏquemĭni
III plur.
prōlŏquentur
PERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um sum
II sing.
prolocutus, –a, –um es
III sing.
prolocutus, –a, –um est
I plur.
prolocuti, –ae, –a sumus
II plur.
prolocuti, –ae, –a estis
III plur.
prolocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um eram
II sing.
prolocutus, –a, –um eras
III sing.
prolocutus, –a, –um erat
I plur.
prolocuti, –ae, –a eramus
II plur.
prolocuti, –ae, –a eratis
III plur.
prolocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
prolocutus, –a, –um ero
II sing.
prolocutus, –a, –um eris
III sing.
prolocutus, –a, –um erit
I plur.
prolocuti, –ae, –a erimus
II plur.
prolocuti, –ae, –a eritis
III plur.
prolocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōlŏquar
II sing.
prōlŏquāris, prōlŏquāre
III sing.
prōlŏquātur
I plur.
prōlŏquāmur
II plur.
prōlŏquamĭni
III plur.
prōlŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
prōlŏquĕrer
II sing.
prōlŏquerēris, prōlŏquerēre
III sing.
prōlŏquerētur
I plur.
prōlŏquerēmur
II plur.
prōlŏqueremĭni
III plur.
prōlŏquerentur
PERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um sim
II sing.
prolocutus, –a, –um sis
III sing.
prolocutus, –a, –um sit
I plur.
prolocuti, –ae, –a simus
II plur.
prolocuti, –ae, –a sitis
III plur.
prolocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um essem
II sing.
prolocutus, –a, –um esses
III sing.
prolocutus, –a, –um esset
I plur.
prolocuti, –ae, –a essemus
II plur.
prolocuti, –ae, –a essetis
III plur.
prolocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōlŏquĕre
II plur.
prōlŏquĭmini
FUTURO
II sing.
prōlŏquĭtor
III sing.
prōlŏquĭtor
II plur.
–
III plur.
prōlŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
prōlŏqui
PERFETTO
Singolare:
prolocutus, –a, –um esse
Plurale:
prolocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
prolocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
prolocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
prōlŏquens, –entis
FUTURO
prolocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
prolocutum
Passivo:
prolocutu
GERUNDIO
Genitivo:
prōlŏquendi
Dativo:
prōlŏquendo
Accusativo:
prōlŏquendum
Ablativo:
prōlŏquendo
GERUNDIVO
prōlŏquendus, –a, –um
prōlŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android