prōlŏquor - Diatesi attiva

(prōlŏquor, prōlŏquĕris, prolocutus sum, prōlŏqui)

verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōlŏquor
II sing.
prōlŏquĕris, prōlŏquĕre
III sing.
prōlŏquĭtur
I plur.
prōlŏquĭmur
II plur.
prōlŏquimĭni
III plur.
prōlŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
prōlŏquēbar
II sing.
prōlŏquebāris, prōlŏquebāre
III sing.
prōlŏquebātur
I plur.
prōlŏquebāmur
II plur.
prōlŏquebamĭni
III plur.
prōlŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōlŏquar
II sing.
prōlŏquēris, prōlŏquēre
III sing.
prōlŏquētur
I plur.
prōlŏquēmur
II plur.
prōlŏquemĭni
III plur.
prōlŏquentur
PERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um sum
II sing.
prolocutus, –a, –um es
III sing.
prolocutus, –a, –um est
I plur.
prolocuti, –ae, –a sumus
II plur.
prolocuti, –ae, –a estis
III plur.
prolocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um eram
II sing.
prolocutus, –a, –um eras
III sing.
prolocutus, –a, –um erat
I plur.
prolocuti, –ae, –a eramus
II plur.
prolocuti, –ae, –a eratis
III plur.
prolocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
prolocutus, –a, –um ero
II sing.
prolocutus, –a, –um eris
III sing.
prolocutus, –a, –um erit
I plur.
prolocuti, –ae, –a erimus
II plur.
prolocuti, –ae, –a eritis
III plur.
prolocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōlŏquar
II sing.
prōlŏquāris, prōlŏquāre
III sing.
prōlŏquātur
I plur.
prōlŏquāmur
II plur.
prōlŏquamĭni
III plur.
prōlŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
prōlŏquĕrer
II sing.
prōlŏquerēris, prōlŏquerēre
III sing.
prōlŏquerētur
I plur.
prōlŏquerēmur
II plur.
prōlŏqueremĭni
III plur.
prōlŏquerentur
PERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um sim
II sing.
prolocutus, –a, –um sis
III sing.
prolocutus, –a, –um sit
I plur.
prolocuti, –ae, –a simus
II plur.
prolocuti, –ae, –a sitis
III plur.
prolocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
prolocutus, –a, –um essem
II sing.
prolocutus, –a, –um esses
III sing.
prolocutus, –a, –um esset
I plur.
prolocuti, –ae, –a essemus
II plur.
prolocuti, –ae, –a essetis
III plur.
prolocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōlŏquĕre
II plur.
prōlŏquĭmini
FUTURO
II sing.
prōlŏquĭtor
III sing.
prōlŏquĭtor
II plur.
III plur.
prōlŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
prōlŏqui
PERFETTO
Singolare:
prolocutus, –a, –um esse
Plurale:
prolocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
prolocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
prolocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
prōlŏquens, –entis
FUTURO
prolocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
prolocutum
Passivo:
prolocutu
GERUNDIO
Genitivo:
prōlŏquendi
Dativo:
prōlŏquendo
Accusativo:
prōlŏquendum
Ablativo:
prōlŏquendo
GERUNDIVO
prōlŏquendus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PROLOQUOR100}}
---CACHE---