prandĕor - Diatesi passiva
(prandĕo, prandes, prandi, pransum, prandēre)verbo transitivo e intransitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prandĕor
II sing.
prandēris, prandēre
III sing.
prandētur
I plur.
prandēmur
II plur.
prandemĭni
III plur.
prandentur
IMPERFETTO
I sing.
prandēbar
II sing.
prandebāris, prandebāre
III sing.
prandebātur
I plur.
prandebāmur
II plur.
prandebamĭni
III plur.
prandebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prandēbor
II sing.
prandebĕris, prandebĕre
III sing.
prandebĭtur
I plur.
prandebĭmur
II plur.
prandebimĭni
III plur.
prandebuntur
PERFETTO
I sing.
pransus, –a, –um sum
II sing.
pransus, –a, –um es
III sing.
pransus, –a, –um est
I plur.
pransi, –ae, –a sumus
II plur.
pransi, –ae, –a estis
III plur.
pransi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pransus, –a, –um eram
II sing.
pransus, –a, –um eras
III sing.
pransus, –a, –um erat
I plur.
pransi, –ae, –a eramus
II plur.
pransi, –ae, –a eratis
III plur.
pransi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
pransus, –a, –um ero
II sing.
pransus, –a, –um eris
III sing.
pransus, –a, –um erit
I plur.
pransi, –ae, –a erimus
II plur.
pransi, –ae, –a eritis
III plur.
pransi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prandĕar
II sing.
prandeāris, prandeāre
III sing.
prandeātur
I plur.
prandeāmur
II plur.
prandeamĭni
III plur.
prandeantur
IMPERFETTO
I sing.
prandērer
II sing.
pranderēris, pranderēre
III sing.
pranderētur
I plur.
pranderēmur
II plur.
pranderemĭni
III plur.
pranderentur
PERFETTO
I sing.
pransus, –a, –um sim
II sing.
pransus, –a, –um sis
III sing.
pransus, –a, –um sit
I plur.
pransi, –ae, –a simus
II plur.
pransi, –ae, –a sitis
III plur.
pransi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pransus, –a, –um essem
II sing.
pransus, –a, –um esses
III sing.
pransus, –a, –um esset
I plur.
pransi, –ae, –a essemus
II plur.
pransi, –ae, –a essetis
III plur.
pransi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prandēre
II plur.
prandemĭni
FUTURO
II sing.
prandētor
III sing.
prandētor
II plur.
–
III plur.
prandentor
PARTICIPIO
PERFETTO
pransus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
prandēri
PERFETTO
Singolare:
pransus, –a, –um esse
Plurale:
pransi, –ae, –a esse
FUTURO
pransum esse
GERUNDIVO
prandendus, –a, –um
SUPINO
pransu
Vedi la forma attiva di questo lemma
prandĕor v. tr. e intr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android