pransĭtor - Diatesi passiva

(pransĭto, pransĭtas, pransitavi, pransitatum, pransĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pransĭtor
II sing.
pransĭtāris, pransĭtāre
III sing.
pransĭtātur
I plur.
pransĭtāmur
II plur.
pransĭtamĭni
III plur.
pransĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
pransĭtābar
II sing.
pransĭtabāris, pransĭtabāre
III sing.
pransĭtabātur
I plur.
pransĭtabāmur
II plur.
pransĭtabamĭni
III plur.
pransĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pransĭtābor
II sing.
pransĭtabĕris, pransĭtabĕre
III sing.
pransĭtabĭtur
I plur.
pransĭtabĭmur
II plur.
pransĭtabimĭni
III plur.
pransĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um sum
II sing.
pransitatus, –a, –um es
III sing.
pransitatus, –a, –um est
I plur.
pransitati, –ae, –a sumus
II plur.
pransitati, –ae, –a estis
III plur.
pransitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um eram
II sing.
pransitatus, –a, –um eras
III sing.
pransitatus, –a, –um erat
I plur.
pransitati, –ae, –a eramus
II plur.
pransitati, –ae, –a eratis
III plur.
pransitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
pransitatus, –a, –um ero
II sing.
pransitatus, –a, –um eris
III sing.
pransitatus, –a, –um erit
I plur.
pransitati, –ae, –a erimus
II plur.
pransitati, –ae, –a eritis
III plur.
pransitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pransĭter
II sing.
pransĭtēris, pransĭtēre
III sing.
pransĭtētur
I plur.
pransĭtēmur
II plur.
pransĭtemĭni
III plur.
pransĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
pransĭtārer
II sing.
pransĭtarēris, pransĭtarēre
III sing.
pransĭtarētur
I plur.
pransĭtarēmur
II plur.
pransĭtaremĭni
III plur.
pransĭtarentur
PERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um sim
II sing.
pransitatus, –a, –um sis
III sing.
pransitatus, –a, –um sit
I plur.
pransitati, –ae, –a simus
II plur.
pransitati, –ae, –a sitis
III plur.
pransitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um essem
II sing.
pransitatus, –a, –um esses
III sing.
pransitatus, –a, –um esset
I plur.
pransitati, –ae, –a essemus
II plur.
pransitati, –ae, –a essetis
III plur.
pransitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pransĭtāre
II plur.
pransĭtamĭni
FUTURO
II sing.
pransĭtātor
III sing.
pransĭtātor
II plur.
III plur.
pransĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
pransitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
pransĭtāri
PERFETTO
Singolare:
pransitatus, –a, –um esse
Plurale:
pransitati, –ae, –a esse
FUTURO
pransitatum esse
GERUNDIVO
pransĭtandus, –a, –um
SUPINO
pransitatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRANSITOR100}}
---CACHE---