pransĭtor - Diatesi passiva
(pransĭto, pransĭtas, pransitavi, pransitatum, pransĭtāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pransĭtor
II sing.
pransĭtāris, pransĭtāre
III sing.
pransĭtātur
I plur.
pransĭtāmur
II plur.
pransĭtamĭni
III plur.
pransĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
pransĭtābar
II sing.
pransĭtabāris, pransĭtabāre
III sing.
pransĭtabātur
I plur.
pransĭtabāmur
II plur.
pransĭtabamĭni
III plur.
pransĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pransĭtābor
II sing.
pransĭtabĕris, pransĭtabĕre
III sing.
pransĭtabĭtur
I plur.
pransĭtabĭmur
II plur.
pransĭtabimĭni
III plur.
pransĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um sum
II sing.
pransitatus, –a, –um es
III sing.
pransitatus, –a, –um est
I plur.
pransitati, –ae, –a sumus
II plur.
pransitati, –ae, –a estis
III plur.
pransitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um eram
II sing.
pransitatus, –a, –um eras
III sing.
pransitatus, –a, –um erat
I plur.
pransitati, –ae, –a eramus
II plur.
pransitati, –ae, –a eratis
III plur.
pransitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
pransitatus, –a, –um ero
II sing.
pransitatus, –a, –um eris
III sing.
pransitatus, –a, –um erit
I plur.
pransitati, –ae, –a erimus
II plur.
pransitati, –ae, –a eritis
III plur.
pransitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pransĭter
II sing.
pransĭtēris, pransĭtēre
III sing.
pransĭtētur
I plur.
pransĭtēmur
II plur.
pransĭtemĭni
III plur.
pransĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
pransĭtārer
II sing.
pransĭtarēris, pransĭtarēre
III sing.
pransĭtarētur
I plur.
pransĭtarēmur
II plur.
pransĭtaremĭni
III plur.
pransĭtarentur
PERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um sim
II sing.
pransitatus, –a, –um sis
III sing.
pransitatus, –a, –um sit
I plur.
pransitati, –ae, –a simus
II plur.
pransitati, –ae, –a sitis
III plur.
pransitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pransitatus, –a, –um essem
II sing.
pransitatus, –a, –um esses
III sing.
pransitatus, –a, –um esset
I plur.
pransitati, –ae, –a essemus
II plur.
pransitati, –ae, –a essetis
III plur.
pransitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pransĭtāre
II plur.
pransĭtamĭni
FUTURO
II sing.
pransĭtātor
III sing.
pransĭtātor
II plur.
–
III plur.
pransĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
pransitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
pransĭtāri
PERFETTO
Singolare:
pransitatus, –a, –um esse
Plurale:
pransitati, –ae, –a esse
FUTURO
pransitatum esse
GERUNDIVO
pransĭtandus, –a, –um
SUPINO
pransitatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
pransĭtor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android