praevĭdĕor - Diatesi passiva
(praevĭdĕo, praevĭdes, praevidi, praevisum, praevĭdēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praevĭdĕor
II sing.
praevĭdēris, praevĭdēre
III sing.
praevĭdētur
I plur.
praevĭdēmur
II plur.
praevĭdemĭni
III plur.
praevĭdentur
IMPERFETTO
I sing.
praevĭdēbar
II sing.
praevĭdebāris
III sing.
praevĭdebātur
I plur.
praevĭdebāmur
II plur.
praevĭdebamĭni
III plur.
praevĭdebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praevĭdēbor
II sing.
praevĭdebĕris, praevĭdebĕre
III sing.
praevĭdebĭtur
I plur.
praevĭdebĭmur
II plur.
praevĭdebimĭni
III plur.
praevĭdebuntur
PERFETTO
I sing.
praevisus, –a, –um sum
II sing.
praevisus, –a, –um es
III sing.
praevisus, –a, –um est
I plur.
praevisi, –ae, –a sumus
II plur.
praevisi, –ae, –a estis
III plur.
praevisi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praevisus, –a, –um eram
II sing.
praevisus, –a, –um eras
III sing.
praevisus, –a, –um erat
I plur.
praevisi, –ae, –a eramus
II plur.
praevisi, –ae, –a eratis
III plur.
praevisi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praevisus, –a, –um ero
II sing.
praevisus, –a, –um eris
III sing.
praevisus, –a, –um erit
I plur.
praevisi, –ae, –a erimus
II plur.
praevisi, –ae, –a eritis
III plur.
praevisi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praevĭdĕar
II sing.
praevĭdeāris, praevĭdeāre
III sing.
praevĭdeātur
I plur.
praevĭdeāmur
II plur.
praevĭdeamĭni
III plur.
praevĭdeantur
IMPERFETTO
I sing.
praevĭdērer
II sing.
praevĭderēris, praevĭderēre
III sing.
praevĭderētur
I plur.
praevĭderēmur
II plur.
praevĭderemĭni
III plur.
praevĭderentur
PERFETTO
I sing.
praevisus, –a, –um sim
II sing.
praevisus, –a, –um sis
III sing.
praevisus, –a, –um sit
I plur.
praevisi, –ae, –a simus
II plur.
praevisi, –ae, –a sitis
III plur.
praevisi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praevisus, –a, –um essem
II sing.
praevisus, –a, –um esses
III sing.
praevisus, –a, –um esset
I plur.
praevisi, –ae, –a essemus
II plur.
praevisi, –ae, –a essetis
III plur.
praevisi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praevĭdēre
II plur.
praevĭdemĭni
FUTURO
II sing.
praevĭdētor
III sing.
praevĭdētor
II plur.
–
III plur.
praevĭdentor
PARTICIPIO
PERFETTO
praevisus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praevĭdēri
PERFETTO
Singolare:
praevisus, –a, –um esse
Plurale:
praevisi, –ae, –a esse
FUTURO
praevisum esse
GERUNDIVO
praevĭdendus, –a, –um
SUPINO
praevisu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praevĭdĕor v. tr. II coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android