Donazione

praerumpor - Diatesi passiva

(praerumpo, praerumpis, praerupi, praeruptum, praerumpĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praerumpor
II sing.
praerumpĕris, praerumpĕre
III sing.
praerumpĭtur
I plur.
praerumpĭmur
II plur.
praerumpimĭni
III plur.
praerumpuntur
IMPERFETTO
I sing.
praerumpēbar
II sing.
praerumpebāris, praerumpebāre
III sing.
praerumpebātur
I plur.
praerumpebāmur
II plur.
praerumpebamĭni
III plur.
praerumpebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praerumpar
II sing.
praerumpēris, praerumpēre
III sing.
praerumpētur
I plur.
praerumpēmur
II plur.
praerumpemĭni
III plur.
praerumpentur
PERFETTO
I sing.
praeruptus, –a, –um sum
II sing.
praeruptus, –a, –um es
III sing.
praeruptus, –a, –um est
I plur.
praerupti, –ae, –a sumus
II plur.
praerupti, –ae, –a estis
III plur.
praerupti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeruptus, –a, –um eram
II sing.
praeruptus, –a, –um eras
III sing.
praeruptus, –a, –um erat
I plur.
praerupti, –ae, –a eramus
II plur.
praerupti, –ae, –a eratis
III plur.
praerupti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeruptus, –a, –um ero
II sing.
praeruptus, –a, –um eris
III sing.
praeruptus, –a, –um erit
I plur.
praerupti, –ae, –a erimus
II plur.
praerupti, –ae, –a eritis
III plur.
praerupti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praerumpar
II sing.
praerumpāris, praerumpāre
III sing.
praerumpātur
I plur.
praerumpāmur
II plur.
praerumpamĭni
III plur.
praerumpantur
IMPERFETTO
I sing.
praerumpĕrer
II sing.
praerumperēris, praerumperēre
III sing.
praerumperētur
I plur.
praerumperēmur
II plur.
praerumperemĭni
III plur.
praerumperentur
PERFETTO
I sing.
praeruptus, –a, –um sim
II sing.
praeruptus, –a, –um sis
III sing.
praeruptus, –a, –um sit
I plur.
praerupti, –ae, –a simus
II plur.
praerupti, –ae, –a sitis
III plur.
praerupti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeruptus, –a, –um essem
II sing.
praeruptus, –a, –um esses
III sing.
praeruptus, –a, –um esset
I plur.
praerupti, –ae, –a essemus
II plur.
praerupti, –ae, –a essetis
III plur.
praerupti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praerumpĕre
II plur.
praerumpimĭni
FUTURO
II sing.
praerumpĭtor
III sing.
praerumpĭtor
II plur.
–
III plur.
praerumpuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praeruptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praerumpi
PERFETTO
Singolare:
praeruptus, –a, –um esse
Plurale:
praerupti, –ae, –a esse
FUTURO
praeruptum esse
GERUNDIVO
praerumpendus, –a, –um
SUPINO
praeruptu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praerumpo
praerūpĭum ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praerosūrūs agg. part. fut.
praerosus agg. part. perf. I cl.
praerosus agg. inf. perf.
praerumpens agg. part. pres. II cl.
praerumpo v. tr. III coniug.
praerumpor v. tr. III coniug.
praerūpĭum Sost. nt. II decl.
praeruptum Sost. nt. II decl.
praeruptūrūs agg. part. fut.
praeruptus agg. part. perf. I cl.
praeruptus agg. inf. perf.
praerŭtĭlus agg. I cl.
praes sost. masch. III decl.
praesaepĕ Sost. nt. III decl.
praesaepĕs sost. femm. III decl.
praesaepĭa sost. femm. I decl.
praesaepiens agg. part. pres. II cl.
praesaepĭo v. tr. IV coniug.
praesaepĭor v. tr. IV coniug.
praesaepĭum Sost. nt. II decl.
{{ID:PRAERUMPOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android