praeordĭno - Diatesi attiva
(praeordĭno, praeordĭnas, praeordinavi, praeordinatum, praeordĭnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praeordĭno
II sing.
praeordĭnas
III sing.
praeordĭnat
I plur.
praeordĭnāmus
II plur.
praeordĭnātis
III plur.
praeordĭnant
IMPERFETTO
I sing.
praeordĭnābam
II sing.
praeordĭnābas
III sing.
praeordĭnābat
I plur.
praeordĭnabāmus
II plur.
praeordĭnabātis
III plur.
praeordĭnābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praeordĭnābo
II sing.
praeordĭnābis
III sing.
praeordĭnābit
I plur.
praeordĭnabĭmus
II plur.
praeordĭnabĭtis
III plur.
praeordĭnābunt
PERFETTO
I sing.
praeordinavi
II sing.
praeordinavisti
III sing.
praeordinavit
I plur.
praeordinavĭmus
II plur.
praeordinavistis
III plur.
praeordinavērunt, praeordinavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeordinavĕram
II sing.
praeordinavĕras
III sing.
praeordinavĕrat
I plur.
praeordinaverāmus
II plur.
praeordinaverātis
III plur.
praeordinavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeordinavĕro
II sing.
praeordinavĕris
III sing.
praeordinavĕrit
I plur.
praeordinaverĭmus
II plur.
praeordinaverĭtis
III plur.
praeordinavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praeordĭnem
II sing.
praeordĭnes
III sing.
praeordĭnet
I plur.
praeordĭnēmus
II plur.
praeordĭnētis
III plur.
praeordĭnent
IMPERFETTO
I sing.
praeordĭnārem
II sing.
praeordĭnāres
III sing.
praeordĭnāret
I plur.
praeordĭnarēmus
II plur.
praeordĭnarētis
III plur.
praeordĭnārent
PERFETTO
I sing.
praeordinavĕrim
II sing.
praeordinavĕris
III sing.
praeordinavĕrit
I plur.
praeordinaverĭmus
II plur.
praeordinaverĭtis
III plur.
praeordinavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeordinavissem
II sing.
praeordinavisses
III sing.
praeordinavisset
I plur.
praeordinavissēmus
II plur.
praeordinavissētis
III plur.
praeordinavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praeordĭna
II plur.
praeordĭnāte
FUTURO
II sing.
praeordĭnāto
III sing.
praeordĭnāto
II plur.
praeordĭnatōte
III plur.
praeordĭnanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praeordĭnans, –antis
FUTURO
praeordinatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praeordĭnāre
PERFETTO
praeordinavisse
FUTURO
Singolare:
praeordinatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praeordinatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praeordĭnandi
Dativo:
praeordĭnando
Accusativo:
ad praeordĭnandum
Ablativo:
praeordĭnando
SUPINO
praeordinatum
Vedi la forma passiva di questo lemma
praeordĭno v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android