Donazione

praenuncŭpor - Diatesi passiva

(praenuncŭpo, praenuncŭpas, praenuncupatum, praenuncŭpāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praenuncŭpor
II sing.
praenuncŭpāris, praenuncŭpāre
III sing.
praenuncŭpātur
I plur.
praenuncŭpāmur
II plur.
praenuncŭpamĭni
III plur.
praenuncŭpantur
IMPERFETTO
I sing.
praenuncŭpābar
II sing.
praenuncŭpabāris, praenuncŭpabāre
III sing.
praenuncŭpabātur
I plur.
praenuncŭpabāmur
II plur.
praenuncŭpabamĭni
III plur.
praenuncŭpabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praenuncŭpābor
II sing.
praenuncŭpabĕris, praenuncŭpabĕre
III sing.
praenuncŭpabĭtur
I plur.
praenuncŭpabĭmur
II plur.
praenuncŭpabimĭni
III plur.
praenuncŭpabuntur
PERFETTO
I sing.
praenuncupatus, –a, –um sum
II sing.
praenuncupatus, –a, –um es
III sing.
praenuncupatus, –a, –um est
I plur.
praenuncupati, –ae, –a sumus
II plur.
praenuncupati, –ae, –a estis
III plur.
praenuncupati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenuncupatus, –a, –um eram
II sing.
praenuncupatus, –a, –um eras
III sing.
praenuncupatus, –a, –um erat
I plur.
praenuncupati, –ae, –a eramus
II plur.
praenuncupati, –ae, –a eratis
III plur.
praenuncupati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praenuncupatus, –a, –um ero
II sing.
praenuncupatus, –a, –um eris
III sing.
praenuncupatus, –a, –um erit
I plur.
praenuncupati, –ae, –a erimus
II plur.
praenuncupati, –ae, –a eritis
III plur.
praenuncupati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praenuncŭper
II sing.
praenuncŭpēris, praenuncŭpēre
III sing.
praenuncŭpētur
I plur.
praenuncŭpēmur
II plur.
praenuncŭpemĭni
III plur.
praenuncŭpentur
IMPERFETTO
I sing.
praenuncŭpārer
II sing.
praenuncŭparēris, praenuncŭparēre
III sing.
praenuncŭparētur
I plur.
praenuncŭparēmur
II plur.
praenuncŭparemĭni
III plur.
praenuncŭparentur
PERFETTO
I sing.
praenuncupatus, –a, –um sim
II sing.
praenuncupatus, –a, –um sis
III sing.
praenuncupatus, –a, –um sit
I plur.
praenuncupati, –ae, –a simus
II plur.
praenuncupati, –ae, –a sitis
III plur.
praenuncupati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenuncupatus, –a, –um essem
II sing.
praenuncupatus, –a, –um esses
III sing.
praenuncupatus, –a, –um esset
I plur.
praenuncupati, –ae, –a essemus
II plur.
praenuncupati, –ae, –a essetis
III plur.
praenuncupati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praenuncŭpāre
II plur.
praenuncŭpamĭni
FUTURO
II sing.
praenuncŭpātor
III sing.
praenuncŭpātor
II plur.
–
III plur.
praenuncŭpantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praenuncupatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praenuncŭpāri
PERFETTO
Singolare:
praenuncupatus, –a, –um esse
Plurale:
praenuncupati, –ae, –a esse
FUTURO
praenuncupatum esse
GERUNDIVO
praenuncŭpandus, –a, –um
SUPINO
praenuncupatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praenuncŭpo
praenuntĭa ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praenuncŭpans agg. part. pres. II cl.
praenuncupatūrūs agg. part. fut.
praenuncupatus agg. part. perf. I cl.
praenuncupatus agg. inf. perf.
praenuncŭpo v. tr. I coniug.
praenuncŭpor v. tr. I coniug.
praenuntĭa sost. femm. I decl.
praenuntĭans agg. part. pres. II cl.
praenuntĭātĭo sost. femm. III decl.
praenuntĭātīvus agg. I cl.
praenuntĭātŏr sost. masch. III decl.
praenuntĭātrix sost. femm. III decl.
praenuntiatūrūs agg. part. fut.
praenuntiatus agg. part. perf. I cl.
praenuntiatus agg. inf. perf.
praenuntĭo v. tr. I coniug.
praenuntĭor v. tr. I coniug.
praenuntĭum Sost. nt. II decl.
praenuntĭus sost. masch. II decl.
praenuntĭus agg. I cl.
{{ID:PRAENUNCUPOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android