Donazione

praegrăvor - Diatesi passiva

(praegrăvo, praegrăvas, praegravavi, praegravatum, praegrăvāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praegrăvor
II sing.
praegrăvāris, praegrăvāre
III sing.
praegrăvātur
I plur.
praegrăvāmur
II plur.
praegrăvamĭni
III plur.
praegrăvantur
IMPERFETTO
I sing.
praegrăvābar
II sing.
praegrăvabāris, praegrăvabāre
III sing.
praegrăvabātur
I plur.
praegrăvabāmur
II plur.
praegrăvabamĭni
III plur.
praegrăvabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praegrăvābor
II sing.
praegrăvabĕris, praegrăvabĕre
III sing.
praegrăvabĭtur
I plur.
praegrăvabĭmur
II plur.
praegrăvabimĭni
III plur.
praegrăvabuntur
PERFETTO
I sing.
praegravatus, –a, –um sum
II sing.
praegravatus, –a, –um es
III sing.
praegravatus, –a, –um est
I plur.
praegravati, –ae, –a sumus
II plur.
praegravati, –ae, –a estis
III plur.
praegravati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praegravatus, –a, –um eram
II sing.
praegravatus, –a, –um eras
III sing.
praegravatus, –a, –um erat
I plur.
praegravati, –ae, –a eramus
II plur.
praegravati, –ae, –a eratis
III plur.
praegravati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praegravatus, –a, –um ero
II sing.
praegravatus, –a, –um eris
III sing.
praegravatus, –a, –um erit
I plur.
praegravati, –ae, –a erimus
II plur.
praegravati, –ae, –a eritis
III plur.
praegravati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praegrăver
II sing.
praegrăvēris, praegrăvēre
III sing.
praegrăvētur
I plur.
praegrăvēmur
II plur.
praegrăvemĭni
III plur.
praegrăventur
IMPERFETTO
I sing.
praegrăvārer
II sing.
praegrăvarēris, praegrăvarēre
III sing.
praegrăvarētur
I plur.
praegrăvarēmur
II plur.
praegrăvaremĭni
III plur.
praegrăvarentur
PERFETTO
I sing.
praegravatus, –a, –um sim
II sing.
praegravatus, –a, –um sis
III sing.
praegravatus, –a, –um sit
I plur.
praegravati, –ae, –a simus
II plur.
praegravati, –ae, –a sitis
III plur.
praegravati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praegravatus, –a, –um essem
II sing.
praegravatus, –a, –um esses
III sing.
praegravatus, –a, –um esset
I plur.
praegravati, –ae, –a essemus
II plur.
praegravati, –ae, –a essetis
III plur.
praegravati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praegrăvāre
II plur.
praegrăvamĭni
FUTURO
II sing.
praegrăvātor
III sing.
praegrăvātor
II plur.
–
III plur.
praegrăvantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praegravatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praegrăvāri
PERFETTO
Singolare:
praegravatus, –a, –um esse
Plurale:
praegravati, –ae, –a esse
FUTURO
praegravatum esse
GERUNDIVO
praegrăvandus, –a, –um
SUPINO
praegravatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praegrăvo
praegrĕdiens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praegravatūrūs agg. part. fut.
praegravatus agg. part. perf. I cl.
praegravatus agg. inf. perf.
praegrăvis agg. II cl.
praegrăvo v. tr. e intr. I coniug.
praegrăvor v. tr. e intr. I coniug.
praegrĕdiens agg. part. pres. II cl.
praegrĕdĭor v. tr. e intr. dep. III coniug. in -io
praegressĭo sost. femm. III decl.
praegressūrūs agg. part. fut.
praegressŭs sost. masch. IV decl.
praegressus agg. part. perf. I cl.
praegŭbernans sost. masch. III decl.
praegustans agg. part. pres. II cl.
praegustātŏr sost. masch. III decl.
praegustatūrūs agg. part. fut.
praegustatus agg. part. perf. I cl.
praegustatus agg. inf. perf.
praegusto v. tr. I coniug.
praegustor v. tr. I coniug.
{{ID:PRAEGRAVOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android