pŏtĭor - Diatesi attiva
(pŏtĭor, pŏtīris, potitus sum, pŏtīri)verbo transitivo e intransitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pŏtĭor
II sing.
pŏtīris, pŏtīre, pŏtĕris
III sing.
pŏtītur
I plur.
pŏtīmur
II plur.
pŏtimĭni
III plur.
pŏtiuntur, pŏtuntur
IMPERFETTO
I sing.
pŏtiēbar
II sing.
pŏtiebāris, pŏtiebāre
III sing.
pŏtiebātur
I plur.
pŏtiebāmur
II plur.
pŏtiebamĭni
III plur.
pŏtiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pŏtĭar
II sing.
pŏtiēris, pŏtiēre
III sing.
pŏtiētur
I plur.
pŏtiēmur
II plur.
pŏtiemĭni
III plur.
pŏtientur
PERFETTO
I sing.
potitus, –a, –um sum
II sing.
potitus, –a, –um es
III sing.
potitus, –a, –um est
I plur.
potiti, –ae, –a sumus
II plur.
potiti, –ae, –a estis
III plur.
potiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
potitus, –a, –um eram
II sing.
potitus, –a, –um eras
III sing.
potitus, –a, –um erat
I plur.
potiti, –ae, –a eramus
II plur.
potiti, –ae, –a eratis
III plur.
potiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
potitus, –a, –um ero
II sing.
potitus, –a, –um eris
III sing.
potitus, –a, –um erit
I plur.
potiti, –ae, –a erimus
II plur.
potiti, –ae, –a eritis
III plur.
potiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pŏtĭar
II sing.
pŏtiāris, pŏtiāre
III sing.
pŏtiātur
I plur.
pŏtiāmur
II plur.
pŏtiamĭni
III plur.
pŏtiantur
IMPERFETTO
I sing.
pŏtīrer, pŏtīrer
II sing.
pŏtirēris, pŏtirēre, pŏtirēris
III sing.
pŏtirētur, pŏtirētur
I plur.
pŏtirēmur, pŏtirēmur
II plur.
pŏtirēmini, pŏtirēmini
III plur.
pŏtirentur, pŏtirentur
PERFETTO
I sing.
potitus, –a, –um sim
II sing.
potitus, –a, –um sis
III sing.
potitus, –a, –um sit
I plur.
potiti, –ae, –a simus
II plur.
potiti, –ae, –a sitis
III plur.
potiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
potitus, –a, –um essem
II sing.
potitus, –a, –um esses
III sing.
potitus, –a, –um esset
I plur.
potiti, –ae, –a essemus
II plur.
potiti, –ae, –a essetis
III plur.
potiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pŏtīre
II plur.
pŏtimĭni
FUTURO
II sing.
pŏtītor
III sing.
pŏtītor
II plur.
–
III plur.
pŏtiuntor
INFINITO
PRESENTE
pŏtīri, pŏti
PERFETTO
Singolare:
potitus, –a, –um esse
Plurale:
potiti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
potitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
potitūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
pŏtiens, –ientis
FUTURO
potitūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
potitum
Passivo:
potitu
GERUNDIO
Genitivo:
pŏtiendi
Dativo:
pŏtiendo
Accusativo:
pŏtiendum
Ablativo:
pŏtiendo
GERUNDIVO
pŏtiendus, –a, –um, pŏtiuntus
pŏtĭor v. tr. e intr. dep. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android