plangor - Diatesi passiva
(plango, plangis, planxi, planctum, plangĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
plangor
II sing.
plangĕris, plangĕre
III sing.
plangĭtur
I plur.
plangĭmur
II plur.
plangimĭni
III plur.
planguntur
IMPERFETTO
I sing.
plangēbar
II sing.
plangebāris, plangebāre
III sing.
plangebātur
I plur.
plangebāmur
II plur.
plangebamĭni
III plur.
plangebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
plangar
II sing.
plangēris, plangēre
III sing.
plangētur
I plur.
plangēmur
II plur.
plangemĭni
III plur.
plangentur
PERFETTO
I sing.
planctus, –a, –um sum
II sing.
planctus, –a, –um es
III sing.
planctus, –a, –um est
I plur.
plancti, –ae, –a sumus
II plur.
plancti, –ae, –a estis
III plur.
plancti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
planctus, –a, –um eram
II sing.
planctus, –a, –um eras
III sing.
planctus, –a, –um erat
I plur.
plancti, –ae, –a eramus
II plur.
plancti, –ae, –a eratis
III plur.
plancti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
planctus, –a, –um ero
II sing.
planctus, –a, –um eris
III sing.
planctus, –a, –um erit
I plur.
plancti, –ae, –a erimus
II plur.
plancti, –ae, –a eritis
III plur.
plancti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
plangar
II sing.
plangāris, plangāre
III sing.
plangātur
I plur.
plangāmur
II plur.
plangamĭni
III plur.
plangantur
IMPERFETTO
I sing.
plangĕrer
II sing.
plangerēris, plangerēre
III sing.
plangerētur
I plur.
plangerēmur
II plur.
plangeremĭni
III plur.
plangerentur
PERFETTO
I sing.
planctus, –a, –um sim
II sing.
planctus, –a, –um sis
III sing.
planctus, –a, –um sit
I plur.
plancti, –ae, –a simus
II plur.
plancti, –ae, –a sitis
III plur.
plancti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
planctus, –a, –um essem
II sing.
planctus, –a, –um esses
III sing.
planctus, –a, –um esset
I plur.
plancti, –ae, –a essemus
II plur.
plancti, –ae, –a essetis
III plur.
plancti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
plangĕre
II plur.
plangimĭni
FUTURO
II sing.
plangĭtor
III sing.
plangĭtor
II plur.
–
III plur.
planguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
planctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
plangi
PERFETTO
Singolare:
planctus, –a, –um esse
Plurale:
plancti, –ae, –a esse
FUTURO
planctum esse
GERUNDIVO
plangendus, –a, –um
SUPINO
planctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
plangor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android